Ο Φραγκίσκος Πυλαρινός υπήρξε
από τους πρώτους Έλληνες ουτοπικούς σοσιαλιστές που προσπάθησαν να συνεχίσουν
το έργο των Γάλλων διανοουμένων. Γεννήθηκε το 1802 στην Κεφαλονιά. Το 1831, ενώ
βρισκόταν στο Παρίσι, έγινε μέλος της τότε νεο-ιδρυθείσας «Ελληνικής Εταιρίας»
που αποτελείτο από οπαδούς του Αδαμάντιου Κοραή, μερικοί από τους οποίους, όπως
και ο ίδιος, ήταν επηρεασμένοι από τα ιδανικά της Γαλλικής Επανάστασης του
1789.
Το 1833 βρισκόταν στο Nαύπλιο όπου συνεργάστηκε με τους προαναφερόμενους
Γάλλους οπαδούς των ιδεών του Σαιν Σιμόν, αλλά μετά από διώξεις εναντίον του
επέστρεψε στην Κεφαλονιά, όπου συνέχισε την προπαγάνδα του, καταφέρνοντας
μάλιστα να οργανώσει αρκετούς κατοίκους των χωριών του νησιού σε επαναστατικές
ομάδες.
Γνωρίσθηκε και συνεργάσθηκε
με τον ριζοσπάστη Ιερώνυμο Τυπάλδο-Πρετεντέρη.Στο κείμενό του με τον τίτλο «Ο
νόμος ως έκφραση της θελήσεως των εργατών της κοινωνίας» (φιλοξενείται στον Α’
Τόμο του βιβλίου του Παν. Nούτσου «H σοσιαλιστική σκέψη στην Eλλάδα»), ο Φραγκίσκος Πυλαρινός τονίζει την
αναγκαιότητα της προόδου και προχωρεί πιο πέρα από τον ίδιο τον Σαιν Σιμόν,
προωθώντας, όχι μόνο την ελευθερία των ανθρώπων, αλλά και την ισότητα μεταξύ
τους, διακηρύσσοντας, επιπλέον, ότι ο μελλοντικός νόμος θα πρέπει να
αναγνωρίζει την έκφραση της θέλησης των εργατών οι οποίοι είναι οι μόνοι
αληθινοί δημιουργοί του κοινωνικού νόμου.
Πίστευε ότι η κοινωνία θα
πρέπει να ξεπεράσει τα στενά όρια των εθνών και των κρατών και να πάρει
παγκόσμια μορφή.
Tο 1839 μετά από νέες διώξεις σε
βάρος του εγκαταστάθηκε στην Aθήνα. Πέθανε το 1882
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου