ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΠΑΝΑΣ

Γεννήθηκε στα Σπαρτιά (Λειβαθώ) στις 6/1/1831, γιός του Νικολάου Πανά και της Ελένης Ιγγλέση. Ο πατέρας του (Φιλόλογος) τον προόριζε για φαρμακοποιό,παρ' όλο που ο ίδιος ο Φωτεινός ήθελε να γίνει γιατρός. Τελείωσε το Λύκειο, στο Αργοστόλι, και φοίτησε στην Ιόνιο Ακαδημία στην Κέρκυρα τελειώνοντας την Φαρμακευτική. Άσκησε το επάγγελμα του Φαρμακοποιού για δύο χρόνια στο Αργοστόλι.

Το 1848 πέθανε ο πατέρας του κι έτσι ο Φωτεινός πουλώντας την ακίνητη περιουσία του πήγε στο Παρίσι για να εκπληρώσει το όνειρό του, να γίνει γιατρός. Υπήρξε συμφοιτητής και συνεργάτης των μετέπειτα διαπρεψάντων Peter, Luton, Lecorche, Fournier, Marey. Από νωρίς άρχισε να διακρίνεται, και ο καθηγητής του Νelaton έγινε υψηλός του προστάτης εξασφαλίζοντας του ένα λαμπρό μέλλον. Το 1854 έγινε εσωτερικός στα νοσοκομεία.Το 1856 πήρε χρυσό μετάλλιο, το 1859 έγινε βοηθός και το 1860 έγινε προπαρασκευαστής και δάσκαλος της Ανατομίας. Τον Μάρτιο του 1860 δημοσίευσε την διδακτορική του διατριβή με θέμα "Anatomie des fosses nasals et des voies lacrymales" (Ανατομία των ρινικών κοιλοτήτων και των δακρυϊκών οδών).

SYLVIA BENTON, ΣΥΝΗΓΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΗΡΙΚΗ ΙΘΑΚΗ

Η τελευταία συνέντευξη της επιφανούς Βρετανίδας Αρχαιολόγου Sylvia Benton για την Ομηρική Ιθάκη, που «έσκαψε» στο νησί από το 1927 έως το 1960!

Τον Ιούνιο του 1972 η Βρετανίδα αρχαιολόγος Silvia Benton έστειλε στον δημοσιογράφο Στ. Παπαδόπουλο την ακόλουθη ελληνόγλωσση επιστολή, ως απάντηση στις ερωτήσεις έρευνας του για την Ομηρική Ιθάκη, που δημοσίευσε στην εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος».

«Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΙΘΑΚΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ Η ΙΘΑΚΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ..

Ο Όμηρος έγραψε ότι ο Οδυσσέας έκρυψε 13 τρίποδες από ορείχαλκο σ’ ένα σπήλαιο που είναι κοντά στην Θάλασσα.

Εγώ σε ένα πεσμένο σπήλαιο του λιμανιού της Πόλις του Σταυρού, που είναι δίπλα στην Θάλασσα βρήκα κομμάτια από 12 Τρίποδες.

Ο λιμένας αυτός πρέπει να είναι του «Φόρκυνος».

Στο ίδιο μέρος βρήκα μια επιγραφή «ΕΥΧΗΝ ΟΔΥΣΣΕΙ» και το μουσείο του Σταυρού είναι γεμάτο από Μυκηναϊκά αγγεία του καιρού του Οδυσσέως.

Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ (ΟΚΤΩΒΡΗΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1823)

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΙΒΕΡΕΤΟΣ – ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

«Και τη στιγμή που η δομή, η ύπαρξη της εξουσίας των εκμεταλλευτών στηρίζεται καθαρά πάνω στη βία δεν αναγνωρίζουν σε μας ούτε τη στοιχειώδη αυτοάμυνα. Θέλουν να μας επιβάλουν έναν τρόπο ύπαρξης που αν τον δεχτούμε πιστεύω ότι δεν θα έχουμε κανένα δικαίωμα να λεγόμαστε άνθρωποι. Στη συνέχεια, όποιος αμφισβητεί αυτό το καλούπι κινδυνεύει να βρεθεί στη φυλακή. Χειρότερο πάντως από τη γυμνή βία της εξουσίας είναι η προπαγάνδα της, η ψυχολογική βία, αυτή που θέλει να σε πείσει εσένα τον ίδιο ότι είσαι κατηγορούμενος». Παναγιώτης Λιβερέτος

Στις 29 Γενάρη του 1977, στο λιμάνι του Ρίο ντε Τζανέιρο, το πλήρωμα του φορτηγού πλοίου M/V AEOLIAN WIND κήρυξε το πλοίο κοινωνική περιουσία των εργαζομένων. Οι ναυτικοί που συμμετέχουν στην εξέγερση παίρνουν τον έλεγχο του πλοίου, αρνούνται την εξουσία του πλοιάρχου και των αρχών, αναλαμβάνουν την διαχείριση της τροφοδοσίας τους και αρχίζουν να αυτοοργανώνονται. Κατεβάζουν την ελληνική σημαία που, ποδοπατημένη και κουρελιασμένη περιέρχεται στα χέρια του πλοιάρχου και στις 31 Γενάρη υψώνουν πανό με το οποίο μετονομάζουν το πλοίο σε M/V ΟΥΛΡΙΚΕ ΜΑΪΝΧΟΦ.

«ΕΤΟΣ ΣΠΥΡΟΥ ΣΑΜΑΡΑ» ΤΟ 2017

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΒΡΑΒΕΥΣΕ ΤΟ ΠΑΥΛΟ ΑΛΙΒΙΖΑΤΟ, ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΝΑΝΟΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Ο ΑΛΥΓΙΣΤΟΣ ΠΑΤΗΡ ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΣΜΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ ΛΕΙΒΑΔΑΣ (1789-1876)

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ) / ΚΟΚΚΙΛΙΩΝ ΜΗΛΑΠΙΔΙΑΣ ΣΤΟ ΓΙΑΛΟΝΑΔΟ) – ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΚΟΚΚΙΛΙΩΤΙΣΣΑ

ΟΙ ΕΧΙΝΑΔΕΣ, Ο ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΟΞΥΑΣ

Πέλαγος πλημμύρισε τα μάτια μου. Οι υδρατμοί της θάλασσας τύλιγαν μέσα σ’ ένα πέπλο θαμπό το περίγραμμα των βουνών της Κεφαλλονιάς και της Ιθάκης. Μπροστά στα πόδια μου το χάος. Απόκρημνα βράχια και γκρεμός. Πεύκα και αγριελιές που λούζονταν στον ήλιο. Αμέτρητοι αχινοί έμοιαζαν μικρά μαύρα στίγματα πάνω στους βράχους και το βλέμμα  γέμιζε από το βαθύ μπλε.

Άγρια είναι η φυσιογνωμία της Οξυάς, δυτικά προς την πλευρά του πελάγους. Απρόσιτη. Χωρίς κάβους. Χωρίς έναν όρμο για αγκυροβόλιο. Με μεγάλους βράχους λαξευμένους από την ορμή των κυμάτων. Κάπου ανάμεσά τους μια τσιμεντένια πλατφόρμα. Ένα σημείο όπου μπορείς να δέσεις για λίγο στις μπουνάτσες και να πατήσεις στο νησί, με την προϋπόθεση πως κάποιος θα μείνει στο σκάφος με την μηχανή αναμμένη. Έτοιμος να λύσει και να ξεμακρύνει, καθώς συχνά περνούν από εκεί μεγάλα οχηματαγωγά και άλλα πλοία σηκώνοντας θεόρατα κύματα με τις μηχανές τους, ικανά να τσακίσουν πάνω στους βράχους του νησιού ό,τι επιπλέει σιμά τους εκείνη την στιγμή.

Βρέθηκα εδώ πριν από κάποια χρόνια μαζί με μια φίλη και το σκυλάκι μου. Η Έλλη είχε μεγαλώσει από κουτάβι ακόμα μέσα στην θάλασσα κι έτσι είχε προσαρμοστεί πλήρως στα μέτρα ενός συνηθισμένου συμβατικού φουσκωτού που χωρούσε σκάρτα τέσσερα-πέντε άτομα. Είχαμε έρθει για διακοπές σε αυτή την περιοχή. Εγώ ποτέ δεν ήμουν της κοσμοσυρροής! Πάντα προτιμούσα μικρά μέρη, ήσυχα, που θα μπορούσα να τα εξερευνήσω με το μικρό μου βαρκάκι. Έτσι έγινε και τώρα.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΚΟΝΓΚΟ

«Οι Έλληνες του Βελγικού Κονγκό»/«Pionniers Méconnus du Congo Belge» (2008) αποτελεί τη μονογραφία της εξάχρονης έρευνας του ερευνητή και συγγραφέα κ. Γεωργίου Αντύπα σε αρχεία της Αφρικής και της Ευρώπης (Κονγκό, Ελλάδα, Βέλγιο κ.α.) για τους Έλληνες του Κονγκό. Ο κ. Αντύπας γεννήθηκε στο Kolwezi του Κονγκό το 1956. Όμως το πρώτο μέλος της οικογένειάς του, ο αδερφός της γιαγιάς του Νικόλαος Τσελέντης, έφτασε στην Αφρική το 1895. Εδώ στο Κονγκό, όπου εργάζομαι, συνάντησα τον κ. Αντύπα, αυτός απλόχερα μου χάρισε το αξιόλογο και συγκινητικό βιβλίο του των 356 σελίδων με το σπάνιο αρχειακό και φωτογραφικό υλικό. 

Ο ΜΑΓΙΚΟΣ ΣΠΑΓΚΟΣ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Αδημοσίευτο κείμενο του μεγάλου συνθέτη. Μια συγκλονιστική αλληγορία που αποτελεί την εισαγωγή στο βιβλίο «Διάλογοι στο Λυκόφως. 90 συνεντεύξεις», το οποίο κυκλοφορεί την ερχόμενη εβδομάδα

Δεν υπάρχει μια Ελλάδα σήμερα (όπως και χθες και προχθές...) αλλά δέκα εκατομμύρια περίπου. Δηλαδή, όσοι είναι οι Έλληνες. Ο κάθε Έλληνας είναι μια διαφορετική Ελλάδα. Έτσι κι εγώ, σαν μια ιδιαίτερη Ελλάδα, υπήρξα εξ απαλών ονύχων η Ελλάδα που ταυτίστηκε με τον μαγικό σπάγκο. Και ταυτίστηκα μαζί του για πάντα!

Πριν από ογδόντα χρόνια, δηλαδή όταν ήμουν δέκα ετών, ο πατέρας μου, δημόσιος υπάλληλος, μετατέθηκε από τα Γιάννενα στο Αργοστόλι. Οι Κεφαλλονίτες τότε, σε σχέση με τους Ηπειρώτες, έπιαναν πουλιά στον αέρα.

Δηλαδή, ήταν οι πανέξυπνοι Έλληνες, όπως είναι όλοι οι Έλληνες σήμερα. Σε αντίθεση με τους Ηπειρώτες που ήταν αφελείς και που, όπως φαίνεται, με επηρέασαν τόσο πολύ ώστε να γίνω κι εγώ αφελής και να παραμείνω ως σήμερα αφελής - παρ' όλες μου τις προσπάθειες να πιάνω κι εγώ πουλιά στον αέρα, όπως τελικά το πέτυχε το 99% των συμπατριωτών μου. Φαίνεται πως εκείνος ο μαγικός σπάγκος με διαμόρφωσε τελεσίδικα, μια για πάντα. Και όταν σε λίγο θα με δείτε να δύω πίσω από τα Λευκά Ορη της Κρήτης, στην πραγματικότητα δεν θα είμαι εγώ αλλά ο μαγικός σπάγκος! Καλά το καταλάβατε, αγαπητοί μου αδελφοί, και σας συγχαίρω. Ποιος όμως είναι αυτός ο μαγικός σπάγκος;

4 ΠΟΛΕΙΣ – ΚΡΑΤΗ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ

ΒΙΒΛΙΟ-ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΣΚΑΡΔΟ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Andy’s Publishers» το βιβλίο της Μάνιας Μπεριάτου με τίτλο ΦΙΣΚΑΡΔΟ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ: αρχιτεκτονικές, πολεοδομικές, περιβαλλοντικές όψεις του παραδοσιακού οικισμού (120 σελίδες, διαστάσεων 17Χ24, εικονογραφημένο με σχέδια και φωτογραφίες) που προλογίζει ο Σάββας Κονταράτος, ομότιμος καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.

Όπως αναφέρεται στον πρόλογο, το βιβλίο «αρθρωμένο σε πέντε κεφάλαια και πλούσια εικονογραφημένο με σχέδια και φωτογραφίες, διακρίνεται για τη μεθοδικότητα και την πληρότητα με τις οποίες πραγματεύεται το θέμα του. Η συγγραφέας ξεκινά με μια κατατοπιστική επισκόπηση του διεθνούς και εγχώριου θεσμικού πλαισίου που διέπει την εννοιολόγηση και την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, παρουσιάζει τα φυσικά χαρακτηριστικά και την ιστορική εξέλιξη του Φισκάρδου και της ευρύτερης περιοχής του, προχωρεί στην ανάλυση της αρχιτεκτονικής του φυσιογνωμίας και της οικιστικής του συγκρότησης, βασισμένη σε διαθέσιμες πηγές τεκμηρίωσης αλλά και σε επιτόπια έρευνα, και καταλήγει με κάποιες δικές της προτάσεις για μια βιώσιμη διαχείριση του οικισμού.

Η ΜΠΑΝΤΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ (;) ΜΑΣ