Η ΘΕΟΣΟΦΙΚΗ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΘΕΜΑΤΙΚΟΥ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΔΡΑΚΟΥΛΗ

Η Θεοσοφική Οντολογία του Πολυθεματικού Πλάτωνος Δρακούλη οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στην θεοσοφική διάσταση της εσωτερικής φιλοσοφικής του προβληματικής. Ο Πλ. Δρακούλης είναι υπερβατικός. Πιστεύει ότι «ο σύγχρονος φιλόσοφος μελετά το φαινόμενο αλλά αποσκοπεί στο νοούμενο» (Φως εκ των Ένδον, εκδ. Ιδεοθέατρο, σελ.10). Το νοούμενο οδηγεί τον φιλόσοφο, πολλού γε και δη τον εσωτερικό φιλόσοφο, στην θεοσοφική υπέρβαση της αισθησιαρχίας. Εστιαζόμενος ο εσωτερικός φιλόσοφος στο νοούμενο, προχωρεί στο υπέρ-νοούμενο αρχίζοντας να συλλαμβάνει έννοιες του υπεραισθητού. Έτσι, «δημιουργεί ακατάπαυστα αόρατες πραγματικότητες ενόσω συλλογίζεται» (Στοιχεία Βιονομίας, εκδ. Ιδεοθέατρο, σελ.8). Η βιονομία του Μύστη, του Π. Δρακούλη, εδράζεται επί μιας Σκεπτομορφικής Παν-φιλοσοφίας.

Ο Πλ. Δρακούλης δέχεται τον Χριστιανισμό στον αγώνα του εναντίον της επικρατήσεως του ψευδεπιστημονικού ματεριαλισμού. Επισημαίνει ότι «ο επιστημονικός κόσμος ενθυμήθηκε την Εκκλησία, της οποίας ο συμβολισμός υπόσχεται άφθονη συγκομιδή πολυτίμων αληθειών» (Φως εκ των Ένδον, σελ. 11, Αξία και Ζωτικότης του Χριστιανισμού). Θεμελιώνει την υπέρ-εμπειρική υπέρ-αισθησιαρχία. Η υπέρ-εμπειρική υπέρ-αισθησιαρχία του κατέχει πρωτεύουσα θέση στη Σκεπτομορφική Παν-φιλοσοφία του. Γι’ αυτό «εάν διατηρείς στο νου σου οιαδήποτε ιδέα, καλή ή κακή, επί μήνες και επί έτη εξακολουθητικώς, την καθιστάς ουσιώδη αόρατη πραγματικότητα, και επειδή αυτή γίνεται όλο και περισσότερο ισχυρή, στο τέλος θα λάβει κατ’ ανάγκη μορφή και θα εμφανισθεί στον ορατό και υλικό κύκλο των περιστάσεών σου». (Στοιχεία Βιονομίας, σελ. 8-9). Υπεισέρχεται στα υπερβατικά παραφυσικά χωρικά ύδατα της μαγείας (Magick) και φαίνεται να γνωρίζει τις παγίδες του αστρικού πεδίου (Don. Tyson, Αστρική Προβολή-Πλήρης οδηγός, εκδ. Αρχέτυπο), όπως κάθε πραγματικός θεόσοφος (Ε. Π. Μπλαβάτκσυ, Γιόγκα και Αποκρυφισμός, Θεοσοφικές Εκδόσεις).

Στον Πλ. Δρακούλη, ο θετικισμός αποτελεί οντολογική απαξία, κονιορτοποιούμενος από την ανάγκη για προσέγγιση της Θείας Υπερβατικής Πραγματικότητας. Άλλωστε, «ποτέ άλλοτε τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης δεν ανεγνώσθησαν με μεγαλύτερη προσοχή από ό,τι αναγιγνώσκονται στην εποχή μας από άνδρες και γυναίκες, οδηγούμενες από τη διαίσθησή τους και δυνάμενες επομένως να βλέπουν θεμελιώδεις νόμους εκεί όπου η θετική επιστήμη αναγνωρίζει μόνον υποθέσεις» (Φως εκ των Ένδον). Η διαίσθηση του υπέρ-νοούμενου οδηγεί βαθμηδόν στη διόραση των αοράτων πραγματικοτήτων. Οτιδήποτε υλικό του φυσικού πεδίου καθορίζεται από την ενέργεια του υπερφυσικού. Ως εκ τούτου, «οι αόρατες πραγματικότητες σχηματίζουν τα στοιχεία των ορατών πραγματικοτήτων» (Στοιχεία Βιονομίας, σελ.9). Το Αόρατο Υπαρκτό καθορίζει την ένωση της μακροκοσμικής διαισθητικής πραγματικότητας με την μικροκοσμική εξωτερική πραγματικότητα.

Η χριστιανική θεολογία και η ιδρύτρια της Θεοσοφικής Εταιρείας, Έλενα Π. Μπλαβάτκυ, έχουν ασκήσει κυρίαρχη επίδραση στην διαμόρφωση του μετά-Πυθαγορείου Μυστικισμού του Πλ. Δρακούλη (βλ. Χ. Μπαλόγλου, Λόγος και Αριθμός-Κλειδί του «γνώθι σ’αυτόν»). Το ομολογεί ο ίδιος: «(…) η μεν ερμηνεία του Βουδισμού παρήγαγε το μέγα και επιβάλλον κίνημα, το οποίο, υπό το όνομα της Θεοσοφίας εξαπλώθηκε εντός εικοσαετίας ανά τα πέρατα της οικουμένης και το οποίο επίσης οφείλεται στην διαίσθηση μιας γυναίκας, της Ρωσίδας Έλενας Π. Μπλαβάτκσυ. Η δε ερμηνεία του Χριστιανισμού, αφού είχε ήδη παραγάγει σύστημα Φιλοσοφίας που συμπληρώνει το προαναφερθέν κίνημα, αποτελεί την πηγή από την οποία άντλησα τις προκείμενες σελίδες (…)» (Φως εκ των Ένδον, σελ. 12).

Ο Πλ. Δρακούλης είναι πολυθεματικός διότι το αντικείμενό του είναι ένα: η εσωτερική ανέλιξη των ανθρώπινων προσώπων (του ιδίου: Αι νέα αντιλήψεις, Στοιχεία Βιονομίας, Εγκληματικότης και Ανθρωπισμός, Μελέτη επί της Γαλλικής Επαναστάσεως, Ελληνική Γλώσσα και Φιλολογία, Υγιεινή και Ηθική). Πιστεύει ότι στους πραγματικούς Μυστικούς Φιλοσόφους «ασκείται η ελκτική δύναμη της διανοίας τους ως προς ένα αντικείμενο» (Στοιχεία Βιονομίας). Ο ίδιος ο Πλ. Δρακούλης είναι αυθεντικός Μυστικός Φιλόσοφος, διότι με την Θεοσοφική Μυστικιστική Κοινωνιολογία του θέλει να μεταμορφώσει προς το κάλλιστο και βέλτιστο την κοινωνία. Συνδέει την γυναίκα με την διαίσθηση και την κοινωνική ανασύνταξη.

Βαθιά πεποίθησή του είναι ότι «η Γυναίκα είναι η κορωνίδα της κοινωνίας, αποτελούσα το τιμιότερο και ευγενέστερο των δύο της συστατικών, ακριβώς όπως η ψυχή είναι το πολυτιμότερο μέρος της ανθρώπινης συστάσεως, μέλλουσα, κατά την έκφραση του Ιωάννου της Αποκαλύψεως, να βασιλεύσει περιβεβλημένη τον Ήλιο ως ιμάτιο, φέρουσα στέμμα εκ δώδεκα αστέρων, και υποτάσσουσα υπό τους πόδας αυτής τον μοχλό της βαρβαρότητας, του χυδαϊσμού και της υλοφροσύνης» (Φως εκ των Ένδον, σελ. 14). Όντως η Αποκάλυψη του Ιωάννου προλέγει: «γυνή περιβεβλημένη τον ήλιον και η σελήνη υποκάτω των ποδών αυτής, και επί της κεφαλής αυτής στέφανος αστέρων δώδεκα» (Αποκ. 11, 1).

Η Σκεπτομορφική Υπέρ-αισθησιαρχία μεταλαμπαδεύει τους αστρικούς κραδασμούς εις το φυσικό εξωτερικό πεδίο. Ο Πλ. Δρακούλης είναι αρκούντως σαφής και παραδειγματικός: «Παντού υπάρχει διανοητική ατμόσφαιρα και αναλόγως του είδους της, εφόσον συνδέεται με αυτόν, με τη σκέψη, αποκτά τα στοιχεία της. Γι’ αυτό το λόγο έχουμε παράδειγμα έξοχων φρενιάτρων ή εφόρων φρενοκομείων, οι οποίοι παρεφρόνησαν επειδή η μελέτη της παραφροσύνης τούς έφερε σε συγγένεια με τους παράφρονες» (Στοιχεία Βιονομίας, σελ. 15-16). Ε.Π.Μπλαβάτσκυ– γυναίκα –διαίσθηση, είναι το διορατικό θεοσοφικό τρίπτυχο στη Μυστική Προσωποκεντρική Κοινωνική Οντολογία του Πλ. Δρακούλη. Διότι η «διαίσθηση είναι η ρίζα των πέντε αισθήσεων και μέσω αυτών, ως πληρεξουσίων, επικοινωνεί με τον εξωτερικό κόσμο της ύλης, ενόσω η ανθρώπινη ψυχή δεν είναι επαρκώς ανεπτυγμένη ώστε να επικοινωνεί απευθείας με την ουσία των πραγμάτων» (Φως εκ των Ένδον, σελ.15). Η διαίσθηση είναι ενέργεια.

Ο Πλ. Δρακούλης θεσμοθετεί συνειδησιακώς την υγιή σκέψη. Έτσι, «η υγεία σου θα είναι κατά πολύ ασφαλεστέρα εάν ζεις νοερώς όσο το δυνατόν περισσότερο εν μέσω υγιών πραγμάτων» (Στοιχεία Βιονομίας, σελ. 16). Όμως στην Σκεπτομορφική Υπέρ-αισθησιαρχία του, ο διαμορφωτικός παράγων είναι η διαίσθηση διότι, «(..) με την συνέργεια της εμπνεύσεως μετατρέπει την πείρα του μακρινού παρελθόντος σε σοφία». (Φως εκ των Ένδον, σελ. 18). Με κυρίαρχη τη διαίσθηση επινοεί τη δική του Ενεργητική Βιο-φιλοσοφία. Είναι θεόσοφος Μύστης. Η διάνοιά του είναι «σε συγκοινωνία με τους θησαυρούς αοράτων πραγματικοτήτων» (βλ. Στοιχεία Βιονομίας, σελ 19). Και ο ίδιος είναι θησαυρός εσωτερικής σοφίας. Με την ενεργητική αλλά και Ενεργειακή Βιο-φιλοσοφία του καταρρίπτει τον υλισμό. Μας διδάσκει ότι «η αυξανόμενη πείρα απαιτεί διαρκώς ευρύτερα μέσα ενεργείας (οργανισμούς) και από εδώ προέρχεται ο πόλος εντελέστερου οργάνου, ο οποίος καθορίζει τη γένεση εντελέστερου οργανισμού» (Φως εκ των Ένδον). Θέλει κοινωνία ενεργειακώς αλληλοσχετιζόμενη. Δέχεται την μυστικιστική συνέπεια. Υποστηρίζει ότι « η τήρηση της εχεμύθειας (..) απείρως αυξάνει την ελκτική δύναμη της διανοίας σου» (βλ. Στοιχεία Βιονομίας, σελ.23). Μυστικισμός σημαίνει κρυπτική εσωτερίκευση.

Ο Πλάτων Δρακούλης είναι εσωτερικός φιλόσοφος. Ευστόχως επισημαίνει: «Μέχρι την στιγμή κατά την οποία η διαίσθηση θα προκύψει ως νέο όργανο αντιλήψεως, οποιαδήποτε θεωρία δεν μπορεί παρά να είναι αυστηρώς εξωτερική, γι’ αυτό και κάθε μέχρι τώρα εργασία μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως εξωτερική φιλοσοφία. Όμως η διαίσθηση οδηγεί το νου μας στα ένδον, και από εκεί στο εξής δεχόμαστε φως. Από εδώ προκύπτει η εσωτερική φιλοσοφία, η οποία, αν και διακρίνεται από την εξωτερική, την συμπληρώνει κατά τρόπον ώστε να αποτελέσει σύστημα το οποίο περιλαμβάνει ένα πλήρη τρόπο σκέψεως, ασφαλή κανόνα του βίου και ένα ιδεώδες  αντάξιο πόθου και επιδιώξεως» (Φως εκ των Ένδον, σελ. 19).

Δρ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΑΡΑΚΑΚΟΣ

© Copyright Θεοσοφική Εταιρεία εν Ελλάδι.