Ένα
διδακτικό έπος όπου ο ποιητικός λόγος του συγγραφέα αποκαλύπτει τον άνθρωπο του
μέλλοντος, μέσα από τη διδασκαλία του Γέροντα – Οδυσσέα. Έναν άνθρωπο και έναν
κόσμο πλήρη, ήσυχο, με εσωτερική ειρήνη, όπως τον οραματιζόταν ο Κώστας
Φωτεινός από πολύ μικρός.
Περιγραφή
Όταν
ο μονόλογος συναντιέται με το διάλογο,
Όταν
το ερωτικό τραγούδι κι ο θρήνος,
Όταν
η προσευχή κι η ευλογία,
Όταν
οι πλούσιες, πανέμορφες εικόνες
Κι
η δωρικά αυστηρή δόμηση της σκέψης
Δίνουν
το χέρι,
Πλέκονται
και συνεργάζονται αρμονικά,
Τότε,
μπορεί να εκφραστεί ο γυρισμός στην Ιθάκη, μετά το ταξίδι του Οδυσσέα που δεν
ταξίδεψε ποτέ. Τότε μπορεί να περιγραφούν οι περιπέτειες που έζησε με ανθρώπους
που τον δίδαξαν για τη ζωή και το θάνατο κι ότι είναι πριν από τη ζωή και μετά
από το θάνατο. Και τότε, μόνο η ποίηση μπορεί να εκφράσει σε βάθος και την
έκταση όλης αυτής της εμπειρίας.
Μόνο
ένα έπος μπορεί να χωρέσει ένα έργο μεγάλο σε διαστάσεις, σε σύλληψη, σε
έκφραση. και είναι διδακτικό το έργο αυτό, γιατί ο συγγραφέας νοιάζεται για
όλους τους ανθρώπους, που αναζητούν μόνοι το δρόμο του γυρισμού. Γιατί ζει τον
πόνο το δικό του και της ανθρωπότητας, που αναζητά απελπισμένα να βγει από το
σκοτάδι και να λουστεί στο φως. Χρειάζεται να αγωνιστεί ο άνθρωπος σε κάθε φάση
της ζωής του για να αφυπνίσει το πνεύμα που βρίσκεται κρυμμένο μέσα στην καρδιά
του. Και αγώνας, όπως μας λέει ο συγγραφέας, είναι μια λειτουργία ιερή, όπου
καλούμαστε να νικήσουμε τον εαυτό μας, ζητώντας στις αντιθέσεις που προβάλλει η
ύλη, να συνεργαστούν για να αναδυθεί το πνεύμα που μας κατοικεί από πάντα.
Σε
αυτό το συμφωνικό ποίημα, που μεταπλάθεται σιγά σιγά σε διδακτικό έπος,
αποκαλύπτεται ο Άνθρωπος κι ο Κόσμος του Μέλλοντος, “αχνιστός κι απλός σαν
φραντζόλα ψωμί”. Ένας Άνθρωπος κι ένας
Κόσμος πλήρης, ήσυχος, με εσωτερική ειρήνη. Έτσι όπως τον οραματιζόταν ο Κώστας
Φωτεινός από παιδί.
Συγγραφέας:
Κώστας Φωτεινός
Τίτλος:
Ο Οδυσσέας δεν ταξίδεψε ποτέ
Εκδόσεις:
«Καφέ Σχολειό»
Σχήμα:
14 x 20.5
Σελίδες:
512
Τιμή
πώλησης: 16€
I.S.B.N:
960-7388-10-0
Ο
Κώστας Φωτεινός γεννήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου στις 29 Αυγούστου 1930 κι
εγκατέλειψε τα εγκόσμια στις 13 Οκτωβρίου 2003. Ήταν ο άνθρωπος που, παρόλο που
μας οδηγούσε με τον τρόπο της ίδιας του της ζωής, δεν ήθελε να τον αποκαλούμε
Δάσκαλο ή σοφό. Γιατί ήξερε πως ήταν ένας κοινός άνθρωπος.
Το
αντικείμενο της δουλειάς του, ο εαυτός του και η ζωή του, η θεωρία του και η
πράξη του ήταν σε πλήρη συμφωνία. Ήταν ένας άνθρωπος-πράξη, ένας ανάμεσα –
ευτυχώς – σε πολλούς ακόμα, που ήταν αυτό που έλεγε. Επεδίωκε περισσότερο την
αναζήτηση του Εαυτού, την Παιδεία του Βάθους, όπως ο ίδιος την ονόμαζε, παρά τα
βραβεία, τους επαίνους, τις διακρίσεις και την κοινωνική αναγνώριση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου