ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΑΚΟΥΛΗΣ

Ο Γεώργιος Δρακούλης γεννήθηκε στην Ιθάκη στις 22 Οκτωβρίου 1864 86 και πέθανε στις 18 Ιουνίου 1948. Ήταν πρωτότοκος γιος του Κωνσταντίνου Ιακώβου Δρακούλη, ο οποίος εργαζόταν στο Δικαστήριο. Η μητέρα του ονομαζόταν Καλλιόπη. Είχε άλλα έξι αδέλφια, την Τερψιχόρη (γεν.1862), την Ευδοξία (γεν.1867),τον Περικλή (γεν.1869), την Ελένη (γεν.1872), την Πολυξένη (γεν.1875) και τον Έκτορα (γεν.1878). Ο Γεώργιος Δρακούλης δεν έκανε δική του οικογένεια. Στην Ιθάκη διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα. Μετά πήγε στο Αργοστόλι, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο. Όταν έγινε δεκαέξι ετών αναχώρησε για τη Ρουμανία, όπου οι θείοι του Θεοφιλάτοι τον προσέλαβαν στον εφοπλιστικό οίκο τους στην Βραΐλα. Ασχολήθηκε Ληξιαρχική πράξη γέννησης Γεωργίου Δρακούλη με αρ. 16887 Η εξ Ιθάκης οικογένεια Δρακούλη, Αθήνα 1958, σ. 28-29 41 με μεταφορές, ναυλώσεις, μεσιτείες και φορτώσεις. Αργότερα ανέλαβε τη θέση του Διευθυντή. Προσκάλεσε στη συνέχεια και τα αδέρφια του, Περικλή και Έκτορα. Σε ηλικία 38 ετών μαζί με τα αδέλφια του, ίδρυσε τη “Μετοχική Ναυτική Εταιρεία” με συμμετοχή Ιθακησίων. Εκεί, αγόρασε το πρώτο ατμόπλοιο της Εταιρείας, το«Οδυσσεύς». Το 1907 ναυπήγησε το πλοίο «Τηλέμαχος» 6100 τόνων. Αυτό ήταντο πρώτο ελληνικό ατμόπλοιο που πέρασε τη διώρυγα του Παναμά. Το 1938-1939είχε αποκτήσει πέντε πλοία. Τις παραμονές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου οι αδελφοί Δρακούλη ανήκαν στους πέντε μεγαλύτερους εφοπλιστικούς ομίλους του ελληνικού στόλου. Μέχρι το 1916 τα πλοία της εταιρείας ανέρχονταν σε έξι συνολικής χωρητικότητας 32.000 τόνων. Λόγω του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου τα κέρδη της εταιρείας ήταν πάρα πολλά, εξαιτίας της αυξήσεως των ναύλων από τους τορπιλισμούς πλοίων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πολλά κέρδη να πηγαίνουν στους Ιθακήσιους, που εργάζονταν στον Δρακούλη. Έτσι, πολλοί εργάτες, υπάλληλοι και συγγενείς πλούτισαν και ανέλαβαν μόνοι τους επιχειρήσεις. Κατά τον πόλεμο, όμως, η Εταιρεία έχασε από τους τορπιλισμούς τα τέσσερα από τα έξι πλοία της, αλλά κατάφερε κατά το 1925 να τα αντικαταστήσει και να αυξηθεί με ακόμη δύο. Τα πρώτα πλοία της έφεραν τα ονόματα «Οδυσσεύς», «Ίθακος», «Πολύκτωρ», «Νήριτος», «Μέντωρ», «Λαέρτης», «Τηλέμαχος» και «Αστερίς», για να δείχνουν την αγάπη της οικογένειας προς την πατρίδα και την παράδοση. Το 1930 ο Δρακούλης ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες εφοπλιστές της Βραΐλας. Μετά τον πόλεμο μετέφεραν την έδρα της επιχείρησής τους στην Αθήνα και το Λονδίνο. Ίδρυσαν την εταιρεία με την επωνυμία «Dracoulis Ltd». Το 1918, ο Περικλής Δρακούλης διηύθυνε το ναυτιλιακό γραφείο το οποίο το 1939 είχε στην Αθήνα, στην οδό Σατωβριάνδου 10 είχε έδρα η εμπορική και πιστωτική εταιρεία τους, με την επωνυμία «ΑΔΕΛΦΟΙ Γ. ΔΡΑΚΟΥΛΗ& ΣΙΑ». Ο Γεώργιος Δρακούλης αναμείχθηκε επίσης στην πολιτική και το 1923 με παράκληση του Ελευθερίου Βενιζέλου εξελέγη Βουλευτής του Κόμματος των Φιλελευθέρων στην Ιθάκη. Ήταν βουλευτής από τις 16 Δεκεμβρίου 1923 έως τις 30 Σεπτεμβρίου 1925. Είχε στενή φιλία με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Η ελληνική κυβέρνηση εκτιμώντας τις πατριωτικές αρετές και τις υπηρεσίες του προς το ελληνικό ναυτικό τού απένειμε δύο παράσημα, τον Αργυρό και το Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος. Επίσης, το Υπουργείο της Εμπορικής Ναυτιλίας για τις εξαιρετικές προς τη ναυτιλία υπηρεσίες του, τού απένειμε το Χρυσό Ναυτικό Μετάλλιο Α΄ Τάξεως.

Ο Γεώργιος Δρακούλης περνούσε το Πάσχα στην Ιθάκη. Όταν έφτανε στο νησί, ζητούσε από τους ιερείς και τους επιτρόπους να του δώσουν καταλόγους με τα ονόματα των φτωχών οικογενειών από τις ενορίες. Αμέσως έδινε χρήματα στις οικογένειες για να περάσουν τις γιορτές.Ο Γεώργιος Δρακούλης πέθανε το 1948 και τάφηκε κατ’ επιθυμία του στην Ιθάκη.102 Ο δήμος Ιθάκης ονόμασε, προς τιμή του, την παραλιακή οδό με το όνομά του ΟΔΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΡΑΚΟΥΛΗ.

Επίσης, μαζί με τα αδέρφια του το 1940 έδωσε στους ναυτικούς του φορτηγού «Πολύκτωρ» δώρο 150 λιρών στον καθένα. Με δαπάνη του στήθηκε στο Βαθύ Ιθάκης η αναμνηστική στήλη που αναφέρεται στο πέρασμα του Λόρδου Βύρωνα στο νησί. Επίσης, μερίμνησε και για την ύδρευση του νησιού.

Ο Γεώργιος Δρακούλης δεν παρέλειψε να βοηθήσει τον Σύλλογο των Κυριών Ιθάκης κατά το έτος 1916 διαθέτοντάς του 5000 δραχμές για να ανοίξει πρατήριο στην Αθήνα και να πουλάει εκεί τα εργόχειρα του Εργαστηρίου Ιθάκης για τη συντήρηση του ιδρύματος αυτού. Εκτός αυτών, πρόσφερε στον Πρόεδρο της Κοινότητας Ανωγής 500 δραχμές για την επιδιόρθωση τυχόν ζημιών. Επίσης, έδωσε 2500 δραχμές για να κατασκευαστεί ο δρόμος από την Εξωγή ως τον Κάλαμο. Στο φύλλο 22 της Εφημερίδας “Οδυσσεύς” το 1916 αναφέρεται η ευγνωμοσύνη των κατοίκων αυτών των χωριών. Το 1918 ο Γεώργιος Δρακούλης πραγματοποίησε σημαντική εισφορά υπέρ των απόρων οικογενειών των στρατευμένων από την Ιθάκη. Πρόσφερε τους τόκους ενός εκατομμυρίου δραχμών καταθέσεών του στην Τράπεζα Πειραιώς. Ένα χρόνο μετά, το 1919, ο Ελευθέριος Βενιζέλος του ζήτησε να προσφέρει τα δύο τρίτα απότους τόκους στο Εθνικό Νηπιοτροφείο στην Καλλιθέα και το υπόλοιπο να παραμείνει ως έχει. Ο Γεώργιος Δρακούλης δέχτηκε. Η εισφορά διήρκεσε μέχρι το τέλος του πολέμου τον Αύγουστο του 1919. Η σημαντικότερη όμως ευεργεσία του Γεωργίου Δρακούλη έγινε το 1924.Τότε δώρισε 4.000.000 δρχ για τον Ηλεκτροφωτισμό των Κοινοτήτων Ιθάκης και Περαχωρίου. Η δωρεά αυτή έγινε με το υπ’ αριθμό 10203 δωρητήριο συμβόλαιο του Συμβολαιογράφου Ιθάκης Γεωργίου Αλ. Βλασσοπούλου. Το συμβόλαιο αυτό ανέφερε ότι ο Γεώργιος Δρακούλης πρόσφερε ως δωρεά στην ιδιαίτερη πατρίδα τουτον Ηλεκτροφωτισμό και το κτήριο του εργοστασίου, μαζί με το οικόπεδο και την γύρω περιοχή του, εκτάσεως 355 τετραγωνικών μέτρων, στη συνοικία Πεταλάτα της πόλης της Ιθάκης. Το εργοστάσιο ήταν εξοπλισμένο με μηχανοστάσιο που θα παρήγαγε το ηλεκτρικό ρεύμα, θα υπήρχε εξωτερικό δίκτυο αγωγών και όλα τα αναγκαία εξαρτήματα, για να διοχετεύεται αυτό σε κάθε οδό της Πλατείας και του πεζοδρομίου των Κοινοτήτων της Ιθάκης και του Περαχωρίου και των παραλιακών οδών του λιμανιού της Ιθάκης.

Το 1919 στην εφημερίδα «Οδυσσεύς» με αριθμό φύλλου 18 διαβάζει κανείς «Καὶ ὅπως ὁ Δημιουργός ὄταν ἔκτισε τὸν κόσμον, τὴν πρώτην ἡμέρανἔκαμε τὸ φῶς οὔτω καὶ ὁ κ. Δρακούλης ἀρχίζει τὸ ἔργον τῆς δημιουργίας ἀπό τοῦ φωτός. Ἀναλαμβάνει δηλαδή ἰδίαις δαπάναις νὰ ὲγκαταστήση ἐργοστάσιον δι’ οὗ θὰ παρέχεται πλουσιώτατον ἡλεκτρικόν φῶς εἰς τὴν πόλιν μὰς.» Το διοικητικό συμβούλιο του συνδέσμου των Ιθακησίων στις 11Απριλίου 1916 έκανε σύσκεψη και ανακήρυξε τον Γεώργιο Δρακούλη επίτιμο Πρόεδρό του για τη μεγάλη προσφορά με τον ηλεκτροφωτισμό.

Ο Γεώργιος Δρακούλης στο εργοστάσιο Ηλεκτροφωτισμού (Πηγή: Ημερολόγιο Ιθάκης 1930, σ.177) 

Το Συμβόλαιο εργολαβίας εγκαταστάσεως του ηλεκτροφωτισμού υπογράφηκε στις 25 Μαΐου στην Αθήνα. Η εταιρεία Ν. Γ. Καμήλος και Σία ανέλαβε την υποχρέωση να προμηθεύσει από το εξωτερικό όλα τα μηχανήματα και εξαρτήματα εντός έξι μηνών από την ημέρα υπογραφής του συμβολαίου. Ο θεμέλιος λίθος τέθηκε στις 25 Ιουλίου 1916 από την Ευδοξία Κανδηλιώτη, αδελφή του Γεωργίου Δρακούλη, ενώ ο κόσμος ήταν ενθουσιασμένος.

Όπως αναφέρει η εφημερίδα “Οδυσσεύς”, «Καίτοι προσκρούομεν εἰς τὸν χαρακτῆρα τοῦ πραγματικοῦ εὐεργέτου τῆς Πατρίδος μὰς κ. Γεωργίου Δρακούλη χαράσσοντες τὰς γραμμάς ταύτας, ἐν τούτοις ἡ ὁφειλομένη εὐγνωμοσύνη παρά πάντων τῶν Ἱθακησίων, δὲν δύναται ἤ νὰ διαλαλήσηπᾶν ὅ,τι κατέχει τὰς καρδίας ἁπάντων τῶν συμπολιτῶν ἡμῶν. Μέσα εἰς τὴν σκληράν πραγματικότητα τῆς ζωῆς ποὺ μετέβαλεν ἄρδην τὰ αἰσθήματα, συναισθήματα καὶ ὑποχρεώσεις ὅλου τοῦ κόσμου, ἰδιαιτέρως δὲ μέσα εὶς τὴν τελεῖαν ἐγκατάλειψιν τοῦ δυστυχισμένου μὰςνησιοῦ, μία θεσπεσία αὖρα ἀνακουφίσεως, μία οὐρανία πνοή ἐφύσηξε εἰς τὴν ἀπεξηραμένην αὐτήν ἠθικήν καὶ ὑλικήν Σαχάραν τοῦ τόπου μὰς. Ὁλίγας ἡμέρας μετά τὴν ἄφιξιν τοῦ κ. Δρακούλη, διεσπάρη ἀνάπᾶσαν τὴν νῆσον μὰς, τὸ χαρμόσυνον ἄγγελμα, ὄτι ἡ εὐγενής αὐτή ψυχή θὰ διανείμη χρήματα εἰς τὰς οἰκογενείας τῶν ἐνδεῶν ὁλοκλήρου τῆς ἐπαρχίας μὰς, καὶ ὄτι ἀνέλαβεν ἰδίαις δαπάναις τὸν ἡλεκτροφωτισμόν καὶ τὴν ἐπί νέου καὶ ὑγιοῦς σχεδίου ὕδρευσιν τῆς πόλεώς μας. Πᾶντεςδιηρωτῶντο, ἄν τοῦτο εἶναι ἀληθές. Ὄταν δὲ ἐπληροφοροῦντο περί τῆςἀληθείας, ὅλοι ἐδάκρυον ἐκ χαρᾶς, εὐχόμενο εἰς τὸν Ὕψιστον ἵνα δώσηαὐτῷ ὑγεῖαν καὶ πᾶν ἀγαθόν.» Το εργοστάσιο ηλεκτροφωτισμού τροφοδοτούσε με ηλεκτρικό ρεύμα το Βαθύ και το Περαχώρι μέχρι το 1967, εκτός από το 1941-1945 όπου ο πόλεμος διέκοψε τη λειτουργία του. Το 1968 ο δήμος πούλησε το εργοστάσιο στη ΔΕΗ. Τότε συστάθηκε Κοινωφελές Ίδρυμα στην Ιθάκη με την επωνυμία «Ίδρυμα Γεωργίου Κ. Δρακούλη».

Σκοπός του Ιδρύματος ήταν η εκτέλεση κοινωφελών έργων στο Δήμο Ιθάκης και την Κοινότητα Περαχωρίου-Ιθάκης, μέσα από την καταβολή της αξίας ρεύματος προς ηλεκτροφωτισμό οδών και πλατειών και η εκτέλεση έργων οδοποιΐας, υδρεύσεως και αποχετεύσεως. Για την εκτέλεση των παραπάνω έργων διατίθενταν μόνο τα εισοδήματα της περιουσίας του Ιδρύματος και κατά αναλογία του πληθυσμού της πόλεως Ιθάκης και της Κοινότητος Περαχωρίου- Ιθάκης.

Σήμερα στεγάζεται στο κτήριο του πρώην Ηλεκτρικού Σταθμού Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας, που κατασκευάστηκε τον Νοέμβριο του 1923 το Ναυτικό Λαογραφικό Μουσείο Ιθάκης. Ο Γεώργιος Δρακούλης είχε συντάξει από το 1941 τη διαθήκη του με την οποία όρισε κληρονόμους του τα αδέρφια του Περικλή και Έκτορα. Διέθεσε επίσης70.000 δραχμές για τους απόρους και 100.000 δραχμές για αγαθοεργούς σκοπούς, χωρίς να αναφέρει συγκεκριμένα που θα διέθετε τα χρήματα. Όταν πέθανε, η «Ένωσις των Απανταχού Ιθακησίων» σε ψήφισμά της αποφάσισε την αθλοθέτηση μέσω της Ακαδημίας Αθηνών βραβείου προς βράβευση μελέτης για τη συμβολή της Ιθάκης στην ανάπτυξη της Εμπορικής Ναυτιλίας.

Περικλής και Όλγα Δρακούλη

Ο Περικλής Δρακούλης, αδελφός του Γεωργίου, γεννήθηκε στην Ιθάκη στις 8 Οκτωβρίου 1869 και πέθανε το 1946 στο Λονδίνο. Πήγε σχολείο στην Ιθάκη και στη συνέχεια στο Αργοστόλι, για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Γυμνάσιο. Υπήρξε δραστήριο μέλος της παροικίας με πλούσιο κοινωφελές έργο. Παντρεύτηκε την Όλγα Δημητρίου Μπαρούνου το 1909 και απέκτησαν έναν γιο, τον Κωνσταντίνο. Ο Περικλής, εξαιτίας των εξαιρετικών του ικανοτήτων, εκλεγόταν συνεχώς πρόεδρος των Ελλήνων εφοπλιστών στο Λονδίνο. Είχε τιμηθεί επίσης από την Ελληνική κυβέρνηση με το παράσημο του Χρυσού Σταυρού του Σωτήρος. Με δική του δωρεά κατασκευάστηκε ο δρόμος στην Ιθάκη, από το Περαχώρι προς τη Μονή Ταξιαρχών. Επίσης, δώρισε 500 δραχμές υπέρ της ναυαρχίδας «Βασιλεύς Κωνσταντίνος». Στις 23 Ιουνίου 1927 ο Περικλής Δρακούλης συνέταξε την διαθήκη του ορίζοντας ως κληρονόμο της μισής του περιουσίας το γιο του Κωνσταντίνο. Το ένα τρίτο της περιουσίας του άφησε στη σύζυγό του Όλγα. Μετά τον θάνατό της, το μερίδιό της θα διανεμόταν σε τρία μέρη, στο γιο του, στο Δήμο Ιθάκης για να εκτελέσει χρήσιμα έργα για τους κατοίκους και στους φτωχούς συγγενείς και φίλους, στην εκκλησία στο Γαρδελάκι και στη Μονή Ταξιαρχών στο Βουνί. Το υπόλοιπο ένα τρίτο θα κληρονομούσαν τα αδέλφια και τα ανίψια του. Στις 28 Φεβρουαρίου 1945, λόγω του θανάτου του γιου του Κωνσταντίνου κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όρισε εκτελεστή της διαθήκης του τον αδερφό του Έκτορα. Η Όλγα Δρακούλη, σύζυγος του Περικλή, πρόσφερε και αυτή προς την Ιθάκη. Πραγματοποίησε δωρεά 500 λιρών Αγγλίας γιατί ήθελε να εκφράσει την εκτίμησή της για την αναστήλωση του Ηρώου στην Ιθάκη αλλά και προς τη μνήμη του μοναχογιού της. Διέθεσε εν ζωή από την κληρονομιά της προς την Ένωση των Απανταχού Ιθακησίων το ποσό των 38.859 δολαρίων Η.Π.Α για τη σύσταση ιδρύματος με την επωνυμία «Ινστιτούτο Οδυσσειακών σπουδών-Δωρεά Όλγας Περικλέους Δρακούλη-Ιδρυτής ένωσις των απανταχού Ιθακησίων». Στόχος ήταν η ανάδειξη της Ιθάκης ως πνευματικού κέντρου κλασικών σπουδών σε παγκόσμια κλίμακα με την παρουσία διεθνούς κύρους επιστημόνων και μελετητών του Ομήρου. Αντικείμενο του Ινστιτούτου ορίστηκε η έρευνα και η διδασκαλία της Οδυσσειακής φιλολογίας και αρχαιολογίας και η επίδρασή της στη σύγχρονη λογοτεχνία, τέχνη και ζωή, καθώς επίσης και η αρχαιολογική έρευνα και η οργάνωση και λειτουργία στην Ιθάκη Ομηρικής βιβλιοθήκης με τη διεθνή και Ελληνική βιβλιογραφία και αρθρογραφία στα θέματα του Ομήρου με επίσημη γλώσσα την Ελληνική. Στη Βιβλιοθήκη αυτή θα γινόταν ερευνητική εργασία από ξένους και Έλληνες επιστήμονες που ενδιαφέρονταν για τον Όμηρο. Προστέθηκε ακόμη ότι θα μπορεί στο Ινστιτούτο να γίνονται σεμινάρια σχετικά με το έργο του Ομήρου και ειδικότερα της Οδύσσειας για τους πτυχιούχους των φιλοσοφικών σχολών των Ελληνικών Πανεπιστημίων και τους καθηγητές των Γυμνασίων. Τόσο Έλληνες όσο και ξένοι καθηγητές δέχτηκαν να διδάξουν αφιλοκερδώς στο Ινστιτούτο την περίοδο της λειτουργίας του, που προβλέπονταν να είναι ένας έως δύο μήνες το χρόνο, κατά προτίμηση τους ανοιξιάτικους μήνες για να δίνεται μια νότα ζωής την περίοδο αυτή στην Ιθάκη. Η Ένωσις των Απανταχού Ιθακησίων το 1976 αποφάσισε τη σύσταση υποτροφίας 5000 δραχμών το μήνα, διάρκειας 10 μηνών στον πρώτο απόφοιτο του Ναυτικού Γυμνασίου Ιθάκης που καταγόταν από την Ιθάκη και θα πετύχαινε στις εισαγωγικές εξετάσεις Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος. Η υποτροφία αυτή δόθηκε στη μνήμη της Όλγας Περικλή Δρακούλη και έφερε το όνομά της. Η υποτροφία αυτή δεν δίνεται σήμερα. Το Ίδρυμα σήμερα εξακολουθεί να λειτουργεί με την ονομασία «Κέντρο Οδυσσειακών Σπουδών». Μέχρι τώρα έχει διοργανώσει έντεκα διεθνή συνέδρια, είκοσι τέσσερα σεμινάρια Ομηρικής και Οδυσσειακής φιλολογίας και έχουν εκδοθεί οκτώ τόμοι πρακτικών.

Έκτωρ Δρακούλης

Ο Έκτωρ Δρακούλης ήταν ο νεότερος από τα τρία αδέλφια. Γεννήθηκε στις 6Δεκεμβρίου 1877 και πέθανε στις 4 Φεβρουαρίου 1958 στην Αθήνα. Τελείωσε το σχολείο στην Ιθάκη και στη συνέχεια πήγε στην Κωνσταντινούπολη για σπουδές, στο Ελληνοαμερικανικό Κολλέγιο Robert College. Από εκεί αποφοίτησε το 1900.Μετά πήγε στη Ρουμανία, όπου συνεργάστηκε με τα αδέλφια του Γεώργιο και Περικλή. Ο Έκτωρ παντρεύτηκε την Καλλιόπη Κορβισιάνου, που καταγόταν από το Σταυρό Ιθάκης. Απέκτησαν τέσσερα παιδιά, τον Κωνσταντίνο, τη Μαρία-Σοφία, τον Γεώργιο και τον Σπύρο.Το 1920 ο Έκτωρ ανέλαβε την διεύθυνση των επιχειρήσεων των αδελφών Δρακούλη στην Αθήνα. Οι γιοι του, όμως, αν και μορφωμένοι, δεν κατάφεραν να σώσουν την επιχείρηση και μετά την ναυτιλιακή κρίση του 1957, χρεωκόπησαν.

Πάντα βοηθούσε την ιδιαίτερη πατρίδα του. Στις 2 Ιουνίου 1958 έγιναν τα εγκαίνια του Δημαρχιακού Μεγάρου, το οποίο ολοκληρώθηκε με τη δωρεά του. Το Δημαρχείο βρίσκεται στην παραλιακή οδό του νησιού. Επίσης, μερίμνησε για την αναστήλωση του καμπαναριού της Μονής Καθαρών που στη βάση του έχει το μικρό ναό του Αγίου Κωνσταντίνου. Έδωσε επίσης ως δώρο 1000 δραχμές για το Χριστουγεννιάτικο δένδρο του «Φιλόπτωχου Συλλόγου Κυριών» στην Ιθάκη.

Η διαθήκη του Έκτορος Δρακούλη δημοσιεύθηκε στις 14 Απριλίου 1958 στο Λονδίνο, την είχε όμως συντάξει στις 10 Αυγούστου 1945. Πέρα από τη φροντίδα των δικών του προσώπων, μερίμνησε και για την Εκκλησία, την υγεία και τα άπορα παιδιά. Διέθεσε 100.000 δραχμές στην Ιερά Μονή Καθαρών της Ιθάκης, 100.000 δραχμές στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Γαρδελάκι) Ιθάκης, 100.000 δραχμές στον Ιερό Ναό Μητρόπολης Αθηνών, 50.000 δραχμές στην Πολυκλινική Αθηνών, 50.000 δραχμές στην Σχολή Απόρων Παίδων Παρνασσού, 50.000 δραχμές στην Ορθόδοξη Χριστιανική Γωνιά και 50.000 δραχμές στα Κατηχητικά Σχολεία Χριστιανικής Διακονίας, γεγονός που οφείλεται στη μεγάλη θρησκευτικότητα που χαρακτήριζε και αυτόν και τους αδελφούς του.

Η οικογένεια Δρακούλη κατεύθυνε την κοινωφελή της δραστηριότητα κατά κύριο λόγο προς την ιδιαίτερη πατρίδα της, την Ιθάκη. Η κύρια προσφορά της συνίσταται αφενός στην Ηλεκτροδότηση του νησιού, ένα σημαντικό έργο υποδομής κοινής ωφελείας και, αφετέρου, στη σύσταση του Ινστιτούτου Οδυσσειακών Σπουδών, ενός ιδρύματος με στόχο την ευρύτερη συμβολή στην επιστημονική έρευνα και εκπαίδευση. Αξιοσημείωτη είναι επίσης και η δωρεά προς την Ακαδημία Αθηνών για τη θέσπιση βραβείου με στόχο την ανάδειξη και τη συμβολή της Ιθάκης στην ελληνική ναυτιλία.

Από την διπλωματική μελέτη της Όλγας Παΐζη για το Χαρακόπειο Πανεπιστήμιο. Πραγματικά η διπλωματική εργασία που έχει κάνει αποτελεί μεγάλο λαογραφικό θησαυρό για μας τους Ιθακήσιους. Ιθακήσιοι ευεργέτες: «Η προσφορά τους στην εκπαίδευση και στον πολιτισμό».