«ΘΑ ΜΕΤΑΛΑΒΩ ΜΕ ΝΕΡΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ....»

Η ποίηση του Νίκου Καββαδία ανήκει σε μια κατηγορία από μόνη της. Αυτός ο απίστευτος λυρισμός της (κανένας Έλληνας ποιητής δεν ήταν τόσο λυρικός, εκτός ίσως από τον Τάσο Λειβαδίτη), αυτή η ''περίεργη'' ναυτική γλώσσα που χρησιμοποιούσε (μια γλώσσα που δε σε ενοχλεί ακόμη κ αν δεν την ερμηνεύεις εξ' ολοκλήρου σωστά, ακόμη κ αν δεν την έχεις ποτέ, ακόμη κ αν την έχεις ακούσει πολλές φορές, όπως εγώ σαν κόρη ναυτικού), κ κυρίως αυτή η μαγική ταξιδιωτική περιγραφή που κατακλύζει το έργο του είναι τα στοιχεία εκείνα που κάνουν την ποίησή του να ξεχωρίζει.

το σπουδαίο στοιχείο κατ εμέ, είναι αυτό της περιγραφής των συναισθημάτων των ανθρώπων της θάλασσας ,των παθών τους, των καημών τους και των ξόρκιων τους

πήρα στα χέρια μου την βάρδια υπογεγραμμένη από τον ίδιο τον ποιητή προς τον πατέρα μου, ούσα ακόμη παιδάκι δεν ήθελε κ πολύ για να φυτευτεί ο σπόρος που μου στοίχειωσε την ζωή, μάλλον

Το 1979 είναι μια χρονιά-σταθμός για την ποίηση του Νίκου Καββαδία κ αυτό γιατί τότε κυκλοφόρησε ένας δίσκος ορόσημο για την ελληνική μουσική ο «Σταυρός του Νότου».

Ο Θάνος Μικρούτσικος μελοποίησε έντεκα ποιήματα του Καββαδία κ χάρισε στην ελληνική μουσική σκηνή έναν από τους πιο σημαντικούς της δίσκους.

Πρόκειται για το δίσκο με τις περισσότερες πωλήσεις (αφού πλέον ξεπέρασε κ το ''Δρόμο'' των Πλέσσα - Παπαδόπουλου).

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι όταν ο Μικρούτσικος ζήτησε από τον Πατσιφά (έναν από τους μεγαλύτερους διευθυντές δισκογραφικών εταιριών) να κυκλοφορήσει το δίσκο, η απάντηση ήταν αρχικά αρνητική κ στην πορεία εξελίχτηκε σε χάρη, αφού -όπως ο ίδιος ο Μικρούτσικος ισχυρίζεται- ο Πατσιφάς ''έβγαλε'' το δίσκο γιατί αγαπούσε πολύ το Θάνο.

Κ οι κριτικές, όμως, της εποχής ήταν από απογοητευτικές μέχρι ειρωνικές...

Παρ ' όλα ταύτα η ιστορία βάλθηκε να δικαιώσει το δίσκο.

Ο «Κόλλιας» (όπως ήταν κ το παρατσούκλι του) «έφυγε» στις 10 Φεβρουαρίου 1975 χωρίς να προλάβει δυστυχώς, να ακούσει ούτε ένα ποίημά του μελοποιημένο.

Πέθανε στην κλινική ''Άγιοι Απόστολοι'' στην Αθήνα με ένα παράπονο το ότι αυτός ο ταξιδευτής, ο ονειροπόλος, ο εραστής της θάλασσας, ο Νίκος Καββαδίας που το μόνο που ήθελε ήταν να πεθάνει πάνω στο καράβι και να θαφτεί μέσα στη θάλασσα (όπως έκαναν οι ναυτικοί εκείνης της εποχής), πέθανε σε ένα νοσοκομείο έχοντας .. ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες...

ΤΙΝΑ ΣΠΥΡΑΤΟΥ