«Οι Παλιάτσοι» στην Ταινιοθήκη του SevenArt.gr

-->

Του Νέστορα Πουλάκου

Ανά δυο Παρασκευές το μήνα, η Ταινιοθήκη του SevenArt προβάλλει μια μικρού μήκους ταινία Έλληνα δημιουργού, που προκάλεσε αίσθηση και προετοίμασε το έδαφος για τη μετέπειτα καριέρα του. Την ίδια στιγμή, σας παρουσιάζει την ταινία αλλά και κάνει μια μικρή κουβέντα με τον σκηνοθέτη.

13oς σταθμός της Ταινιοθήκης του SevenArt είναι η ταινία «Οι Παλιάτσοι» (παραγωγής 2012) του Δημήτρη Νάκου, που παίχτηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του πρόσφατου Φεστιβάλ Δράμας, και έχει λάβει διακρίσεις σε διάφορα εγχώρια φεστιβάλ. Ο Δημήτρης Νάκος έχει σκηνοθετήσει οχτώ μικρού μήκους ταινίες, ενώ έχει αναλάβει την παραγωγή παραπάνω από 20 ταινιών μικρού μήκους, οι οποίες έχουν προβληθεί και βραβευθεί σε φεστιβάλ κινηματογράφου εντός και εκτός Ελλάδας και έχουν διανεμηθεί σε μεγάλο αριθμό κινηματογραφικών αιθουσών μπροστά από μεγάλου μήκους ταινίες σε συνεργασία με τη Village Roadshow και την Odeon. Επίσης διδάσκει Παραστατικές Τέχνες στο Π.Μ.Σ. Πολιτιστική Διαχείριση του Παντείου Πανεπιστημίου και στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Ιλίου.

Σύνοψη: Δύο πλανόδιοι μουσικοί, ένας γιγαντόσωμος βιολιστής κι ένας λιλιπούτειος τρομπετίστας διεκδικούν τον ίδιο δρόμο, για να παίξουν. Ο βιολιστής απομακρύνει τον πιτσιρίκο, γιατί του «χαλάει την πιάτσα», όμως εκείνος δεν καταθέτει εύκολα τα όπλα...

 Συντελεστές: Σκηνοθεσία-Σενάριο: Δημήτρης Νάκος / Παραγωγή: Κυριάκος Χατζημιχαηλίδης, Παίζουν οι: Αβραάμ Παπαδόπουλος, Κωνσταντίνος Παληκαράς (Γυιός της Γεωργίας Τσιλιάνη, κόρης της Αμαλίας Κουβαρά)

Φεστιβάλ-Βραβεία: Β' Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Διαδικτυακό Βαλκανικό Φεστιβάλ AltCine Action 2012, Τιμητική Διάκριση 5ο Artfools Video Festival Λάρισας 2013, Επίσημη Συμμετοχή Φεστιβάλ Δράμας 2012 και Νύχτες Πρεμιέρας 2012

ΤΡΕΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΝΑΚΟ

Mετά την επιτυχία της ταινίας, τι είναι για εσένα πια οι "Παλιάτσοι";

Η συμμετοχή και μόνο στα φεστιβάλ είναι για εμένα κέρδος. Το βραβείο από το altcine συνοδευόταν από υλικοτεχνική υποστήριξη (μηχανήματα και studio εικόνας και ήχου), την οποία σκοπεύω να αξιοποιήσω στην ταινία που ετοιμάζω αυτό το διάστημα. “Οι παλιάτσοι” επομένως μου προσέφεραν τη δυνατότητα να κάνω την επόμενή μου ταινία και παραμένει μια ξεχωριστή περίπτωση για εμένα, μια πολύ μικρού μήκους ταινία με ένα μήνυμα που θεωρώ πως είναι εντελώς καθαρό και σαφές. Και παρά τον πολύ μικρό της χρόνο, η οργάνωση και η εκτέλεσή της ήταν μια δοκιμασία που μου έχει αποφέρει συν τοις άλλοις μια εμπειρία για διάφορα πράγματα που πρέπει να προσέχω, καθώς και τη γνωριμία μου με τον μικρό πρωταγωνιστή, ο οποίος στα 5 του αποδείχτηκε υπόδειγμα επαγγελματία!

 Θεωρείς ότι ο σύγχρονος δημιουργός οφείλει ν' αποτυπώσει και να σχολιάσει στο έργο του τη σημερινή γενικευμένη κρίση στη χώρα μας;

Ο δημιουργός εφόσον ζει σε μια συγκεκριμένη εποχή έτσι κι άλλιως αφουγκράζεται τον ρύθμο και τις ιδιαιτερότητές της. Επομένως λίγο ή πολύ μεταφέρει στο έργο του την σύγχρονη κατάσταση των πραγμάτων. Αυτό που ίσως «οφείλει» ο σύγχρονος κινηματογραφιστής είναι να εστιάσει σε μη προφανείς προεκτάσεις της κρίσης. Η τάση της θεματολογίας προς την οκονομική κρίση δημιουργεί μια ανισορροπία της πραγματικής κατάστασης, ίσως και να βολεύει και σε τελική ανάλυση μπορεί και να οδηγεί τον δημιουργό να ενταχθεί μέσα σε ένα σύστημα, ενώ θα όφειλε να στέκεται έξω από αυτό. Ωστόσο, κανονές στην τέχνη ούτε υπάρχουν, ούτε θα πρέπει να υπάρχουν.

 Η μικρού μήκους ταινία είναι χαρακτηριστικό δείγμα γραφής για τη μετέπειτα φιλμογραφία του σκηνοθέτη;

Απ’ ό,τι έχει δείξει η ιστορία, λίγοι κινηματογραφιστές συνεχίζουν το «στυλ» που έχουν δουλέψει στις μικρού μήκους ταινίες τους στο πέρασμά τους στη μεγάλου μήκους. Δε μου φαίνεται ιδιαίτερως παράδοξο, καθώς η μικρού μήκους ταινία είναι ένα αυτόνομο είδος με πολλά κοινά, αλλά και με ακόμη περισσότερα διαφορετικά στοιχεία από τη μεγάλου μήκους. Κι απ’ την άλλη, δεν είναι λίγοι οι μικρομηκάδες που έχουν δυσκολευτεί να αφηγηθούν μια μεγάλου μήκους ιστορία κι έτσι οι αρετές που είχαν δείξει χάνονται. Όπως και να ’χει, μου φαίνεται ενδιαφέρον, να αλλάζει ο σκηνοθέτης την κινηματογραφική του γραφή, να μην επαναλαμβάνεται και να τολμάει διαρκώς να δοκιμάζει καινούρια πράγματα.

.