«ΚΑΝΤΑΔΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΑΙΜΟΝΑ»

O Δάγλας είναι ποιητής της νεότερης γενιάς αυτής της λεγόμενης μεταπολιτευτικής η μεταπολυτεχνιακής η οποία δεν έδωσε ιδιαίτερα σημαντικά δείγματα στο χώρο των τεχνών, στριμωγμένη στις βάρβαρα και ολοκληρωτικά κακοδομημένες Ελληνικές πόλεις με το φορτίο από τον βαθύ πια απόηχο του μεταπολέμου αλλά και την πιο πρόσφατη εμπειρία της μεταπολίτευσης επιζητεί έναν σύγχρονο μύθο και φυσικά τους δικούς της Ήρωες.

Τους ψάχνει βέβαια και συχνά τους κατασκευάζει πρόχειρα, σπρωγμένη από έναν περιρρέοντα μεσογειακό συναισθηματισμό, από μια αμφίβολης ποιότητας παιδεία παραδομένη στην ετερονομία και φυσικά υπό τα άγρυπνα όμματα των ισχυρών πολιτικοοικονομικών συμφερόντων.

Η ποίηση με μέσο το λόγο φαίνεται να χειραγωγείται από δύο βασικούς παράγοντες, την πολιτική επικαιρότητα και από σκόρπιες συχνά ασυνάρτητες επιρροές από (μοντερνίστηκα) κινήματα Ευρώπης και Αμερικής, συχνά στα όρια ενός κακού μιμητισμού.

Ο Δάγλας γνωρίζει την λεγόμενη Γενιά του 30, μια ισχυρή δομή που επηρέασε με διάφορους τρόπους τους μετέπειτα, ζει μέσα σ αυτό το κλίμα, ενστερνίζεται την ποίηση της διαμαρτυρίας, της κοινωνικοπολιτικής κριτικής, (θέματα κυρίαρχα στην εποχή) φυσικά με κριτική ματιά αλλά αποφεύγει τον σκόπελο της επικαιρότητας, ένα ντουβάρι που σπάσανε πολλοί τα μούτρα τους ακόμα και καταξιωμένοι και λαοπρόβλητοι. Θα έλεγα μετά ότι οι συνθέσεις του Δάγλα είναι κατά κάποιο τρόπο Μεσογειακές, ισορροπούν ανάμεσα στην εικονοποίηση και την «ρητορική» εν άλλοις περιγράφει όσο του χρειάζεται, αξιοποιεί την φορτισμένη εννοιολογικά αλλά και ηχητικά λέξη-πρόταση σαν κυρίαρχο δομικό στοιχείο της σύνθεσης, ξέρει καλά ότι η ποίηση πρέπει να συγκινεί με την ποίηση, τη σύνθεση δηλαδή κι όχι το θέμα ή την περιγραφή!

Άκανθος

Από την παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Δάγλα «Καντάδες για ένα δαίμονα», τη Παρασκευή 19/12 στους «Μεθυστάνες» στου Ψυρρή.