Το 1893 Socialistiki Adelfotita (Σοσιαλιστική Αδελφότητα) ιδρύθηκε στην Πάτρα, η οποία δεν ήταν συνεκτική οργάνωση, αλλά μια χαλαρή ένωση περίπου σοσιαλιστές και οι προοδευτικοί, πολλοί από τους οποίους ήταν φίλοι και οι οπαδοί του διάσημου ελληνικού σοσιαλιστικού του αυτή τη φορά ο Πλάτων Δρακούλης. Από κάποιους ιστορικούς, Σοσιαλιστική Αδελφότητα φέρεται να αποτελεί συνέχεια του Δημοκρατικού Club στο 1870.
πρόεδρος της Αδελφότητας ήταν ο Βασίλης Doudoumis (δικηγόρος ο οποίος μεταξύ άλλων, έγραψε κάποια επαναστατική ποιήματα), γραμματέας ήταν ο δάσκαλος Χαρίλαος Δημητρόπουλος, και ένας από τους ηγέτες της οργάνωσης ήταν ο αρχιτέκτονας Αριστοτέλης Θαλή, που καταγόταν από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Εκτός από τους οπαδούς του Πλάτωνα Δρακούλη, όπως ο Β. Doudoumis (ο οποίος ήταν συμμαθητής του Δρακούλης στο Γυμνάσιο Πατρών), τα μέλη της Αδελφότητας ήταν υποστηρικτές του άλλου διάσημου σοσιαλιστικό της εποχής Σταύρο Καλλέργη (με έδρα την Αθήνα) και μερικούς αναρχικούς , όπως ο μορφωμένος και άριστος γνώστης των αναρχικών ιδεών και ευρωπαϊκά κοινωνικά κινήματα της εποχής του Γιάννη Magkanaras, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην Πάτρα, πιθανότατα περίπου την ίδια εποχή, που προέρχονται από την Κόρινθο.
Από αυτούς, ενώ κάποιοι άλλοι διανοούμενοι, καθώς και ένας μικρός αριθμός ήταν έμποροι και εργάτες.. Ωστόσο, όπως είπαμε νωρίτερα η Σοσιαλιστική Αδελφότητα δεν ήταν μια συνεκτική οργάνωση και τις διάφορες ιδεολογικές τάσεις αγωνίστηκαν συνεχώς μεταξύ τους.
Το γεγονός ότι ο Γιάννης Magkanaras ήταν συνδεδεμένο με τη Σοσιαλιστική Αδελφότητα αποδεικνύεται από τις εκθέσεις του σχετικά με τις δραστηριότητες της οργάνωσης αυτής που δημοσιεύθηκε στην σοσιαλιστική εφημερίδα «O Metarrythmistis" ("Ο μεταρρυθμιστής»), στην οποία είτε εργαζόταν ως συντάκτης ή συνεργάστηκε.. Αυτή η εφημερίδα πρώτον δημοσιεύθηκε το 1893 στην Αθήνα από τον Γ. Δημόπουλος, όταν έφυγε από το Sosialistikos Συνδέσμου (Σοσιαλιστική Κοινωνία), με επικεφαλής τον Σταύρο Καλλέργη.
Επίσης, ο Γιάννης Magkanaras φαίνεται ότι συνεργάστηκε με την εφημερίδα "Sosialistikos Σύλλογος" ("Σοσιαλιστική Ένωση") κατά πρώτον δημοσιεύθηκε το 1893 στην Αθήνα ως όργανο Kentrikos Sosialistikos Σύλλογος (Κεντρική σοσιαλιστική κοινωνία), που ήταν το προϊόν μιας από τις διασπάσεις στην οργάνωση αυτή . Στο ίδιο έγγραφο στην Κεντρική σοσιαλιστική κοινωνία συμμετείχαν αναρχικοί, όπως ο Ευάγγελος Μαρκαντωνάτος ή αναρχισμός επηρεάζεται ακτιβιστές όπως ο Αλέξανδρος Matiatos.
Πρωταρχικός και κύριος λόγος και το ενδιαφέρον της Σοσιαλιστικής Αδελφότητας ήταν το συνδικαλιστικό κίνημα και με την πρωτοβουλία Αδελφότητας είναι η πρώτη εργατικά συνδικάτα που ιδρύθηκε στην Πάτρα, όπως ανέφερε ο αναρχικός Δημήτρης Karampilias στα απομνημονεύματά του. Several members of the Brotherhood were, simultaneously, members of these unions. Αρκετά μέλη της Αδελφότητας ήταν, ταυτόχρονα, τα μέλη αυτών των ενώσεων.
Η οργάνωση, εκτός από την αμοιβαία τη φύση τους, με στόχο να εκπαιδεύσει τους ντόπιους και τους εργαζόμενους στα ιδανικά του σοσιαλισμού και επειδή δεν υπήρχε κατάλληλο χώρο συνάντησης για τις μηνιαίες συγκεντρώσεις και διαλέξεις που χρησιμοποιούνται στην αίθουσα του δημοτικού σχολείου στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου, για την οποία ο Δημήτρης Karampilias έγραψε σε ένα άρθρο του που δημοσιεύθηκε ως απομνημονεύματα στην εφημερίδα "Σημερινή Ε" ("Today"), την Πάτρα, 30 Απριλίου 1950. The first unions, the newspaper “To Fos” ("The Light"). Η πρώτη συνδικάτα, η εφημερίδα "Το Φως" ("Το Φως").
Όπως αναφέρθηκε πριν, την ίδια στιγμή τα πρώτα εργατικά συνδικάτα που ιδρύθηκε στην πόλη της Πάτρας και της γύρω περιοχής. Σύμφωνα με κορυφαία μαρξιστής ιστορικός Γιάννης Κορδάτος, η πρώτη ένωση ήταν αυτή του κατασκευαστές υποδημάτων που ιδρύθηκε το 1894. Σύμφωνα Κ. Κωνσταντίνου πρώτη ένωση που ιδρύθηκε στην Πάτρα το 1893 και ήταν ο Σύνδεσμος Ton En Πάτρας Ypallilon "E ΕΝΩΣΙΣ" (Σύλλογος Υπαλλήλων της Πάτρας «Η Ένωση»), αλλά ο Δημήτρης Karampilias υποδεικνύει ότι η πρώτη συνδικαλιστική οργάνωση ήταν αυτή της εργαζόμενοι ξυλείας που ιδρύθηκε το 1894 από την πρωτοβουλία της Σοσιαλιστικής Αδελφότητας. Ωστόσο, και άλλες συνδικαλιστικές σχηματίζονται την ίδια στιγμή και ήταν αυτοί των κατασκευαστών σουλτανίνα κουτιά, τους εργαζόμενους στα καπνά και τους κατασκευαστές τσιγάρων ανακοινώνοντας απεργίες στις οποίες Σοσιαλιστική Αδελφότητα έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλοΤον Οκτώβριο του 1895, τα προϊόντα καθαρισμού υποδημάτων κατέβηκαν σε απεργία με τις οικονομικές και μισθολογικές απαιτήσεις, αλλά το κράτος απάντησε με συλλήψεις. Socialist Brotherhood reached 500 members in 1895 from 140 in 1893. Σοσιαλιστική Αδελφότητα έφτασε 500 μέλη το 1895 από 140 το 1893.
Την ίδια στιγμή σκληρό πυρήνα σοσιαλιστική-πνευματιστής τάσεις άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους, ενώ στο τέλος του 1894 Σοσιαλιστικής Αδελφότητας δημοσίευσε η εφημερίδα "Το Φως" ("Το Φως"), όπου, μεταξύ άλλων, υποστήριξαν ο Πλάτων Δρακούλης ως τοπικός υποψήφιος για τις εκλογές του 1895. Η ανακοίνωση από τη δημοσίευση της δεύτερης έκδοσης του «Το φως» δημοσιεύθηκε στην καθημερινή εφημερίδα mainstream Πελοπόννησο, στην Τρίτη, 28 Φεβρουαρίου του 1895.
Μετά τη δημοσίευση του «Το φως», τον Αύγουστο του ίδιου έτους, μια άλλη εφημερίδα εμφανίστηκε στην Πάτρα υπό τον ίδιο τίτλο και υπότιτλο «εφημερίδα Εκλογική έχουν δημοσιευθεί από ανεξάρτητους πολίτες. Διανέμεται δωρεάν". Η εφημερίδα υποστήριξε συντηρητική Κανακάρης στις εκλογές.
Ωστόσο, Δρακούλης απέτυχε να εκλεγεί.. Οι αναρχικοί που ήταν μέλη της οργάνωσης και μερικοί υποστηρικτές του Σταύρου Καλλέργη διαφώνησαν έντονα με τη συμμετοχή στις εκλογές και διοργάνωσε μια ξεχωριστή αντι-εκλογική εκστρατεία. Από τότε, η οργάνωση άρχισε να σπαράσσεται από εσωτερικές διαμάχες μεταξύ των τριών τάσεων, α) οι υποστηρικτές Δρακούλης, β) Σταύρος Καλλέργης οπαδούς και γ) αναρχικούς.
Ο Σταύρος Καλλέργης ο ίδιος κατά τη διάρκεια του σχηματισμού των σοσιαλιστικών ομάδων της άμεσης επιρροής του σε διάφορες πόλεις, είχε μια ισχυρή ομάδα οπαδών στην Πάτρα, καθώς, ενώ πολλά μέλη της Σοσιαλιστικής Αδελφότητας ήσαν είτε συνδρομητές ή τους αποδέκτες της εφημερίδας του "Sosialistis" ("Σοσιαλιστική"). Έτσι, ως αποτέλεσμα των εσωτερικών συγκρούσεων στο πλαίσιο της Αδελφότητας, στο 2 του Ιουνίου του 1894 μια ομάδα αποχώρησε από την οργάνωση και ίδρυσε Sosialistiki Λέσχης Πατρών (Σοσιαλιστική Λέσχη Πάτρας) μια ομάδα που ελέγχεται από directy Καλλέργη.. Ως ιδρυτές της νέας οργάνωσης προβάλλονται Κ. Κυπουργός, Α. Βασιλόπουλος, Π. Ευαγγελίδης, Γ. Βαλσαμάκης, Αχιλλέας Ορφανίδης και άλλοι.
Η χριστιανική-Sosialists και "Armageddon"
Ταυτόχρονα, έχουμε και τη διαμόρφωση του «Αρμαγεδώνα», η οποία εξέφρασε Χριστιανοδημοκράτες sosialist πεποιθήσεις με κάποιες ελευθεριακές στοιχεία Κύρια στοιχεία ήταν ο John Arnellos (α φυσικομαθηματικός και φιλόσοφος, αδελφός του αναρχικού Δημήτρη Arnellos), ο δικηγόρος Βασίλης Θεοδωρίδης (που ήταν πιο κοντά απ 'όλα να τους αναρχικούς), Διδάκτωρ Φιλολογίας Αθανάσιος Χριστογιαννόπουλος, επιχειρηματίας Σωτήρης Κυριαζόπουλος και ο δικηγόρος Θεόδωρος Καπετάνος.
Το Ελληνικό Δημόσιο κατασταλεί βίαια από τις συλλήψεις και φυλακίσεις, κυρίως κατά των Α. Χριστογιαννόπουλος και John Arnellos. However some of them continued their activity until around 1910. Ωστόσο, κάποιες από αυτές συνέχισαν τη δραστηριότητά τους μέχρι περίπου το 1910.
Στην Πάτρα μια άλλη παρόμοια ομάδα με το "Armageddon" ήταν το "Christianiki Isopoliteia" ("Christian ισότητα»), της οποίας επικεφαλής ήταν ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος ή Κατσίβελος (1871-1947), που ήταν επίσης ένας από τους πρωτοπόρους στη δημιουργία συνδικάτων και των σωματείων των εργαζομένων , και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ίδρυση Εργατικό Κέντρο της Πάτρας (Trades Hall Πατρών) το 1906, όπου διετέλεσε πρόεδρος για πολλά χρόνια.
Βασίλης Θεοδωρίδης ήταν το μόνο μέλος της "Armageddon", που αργότερα έχουν συνδεθεί στενά με την αναρχική ομάδα «Επί Ta Proso" ("Εμπρός") και συμμετείχε σε διάφορες αγώνες και κινητοποιήσεις από τους αγρότες, έχουν είτε υποκινούνται από τους αναρχικούς της πόλης ή άρχισε αυθόρμητα, ενώ αργότερα συμμετείχε στην αναρχική ομάδα και εφημερίδα "Νέον Φως» («Νέο Φως») του Πύργου.
Τον Ιανουάριο του 1896 με πρωτοβουλία των αναρχικών Κωνσταντίνου Γ. Σταυρόπουλος, Παναγιώτης Κοτζιάς και ο Δημήτρης Karampilias μια ισχυρή αλλά χαλαρή φατρία αναρχικών που έχουν συσταθεί στην Σοσιαλιστική Αδελφότητα - η οποία μέχρι τότε λόγω των εσωτερικών συγκρούσεων ήταν σε κατάσταση διάλυσης. Αυτή η παράταξη προσπάθησε να συνεχίσει εκπαιδευτικό έργο της Αδελφότητας ανάμεσα στους εργάτες και άρχισε να δημοσιεύει εβδομαδιαία εφημερίδα «Εμπρός» («Εμπρός»). Αυτή η εφημερίδα ήταν πολύ πιο αναρχικό στο περιεχόμενό του από το "Το φως», αλλά μετά την παρέμβαση της συντηρητικής τοπικό βουλευτή Γεώργιος Παπαδιαμαντόπουλος σταμάτησε την κυκλοφορία της στην τρίτη έκδοση. Αλλά αυτό το χαλαρό φατρία αναρχική έθεσε τα θεμέλια για μία στενότερη σχέση μεταξύ των αναρχικών και των κύκλων των διαφόρων εργαζομένων, ιδιαίτερα εκείνων που ανήκαν στην κουτιά ένωση σουλτανίνα κατασκευαστές με τους οποίους διαμόρφωσε το Socialistiko Κέντρο ( Σοσιαλιστική Centree ". Η αναρχική φράξια είχε περίπου 40 μέλη.
Δημοσιεύθηκε στην Αναρχική εφημερίδα «Επί Τα Proso" (ΕΜΠΡΟΣ), Πάτρα στο 1896
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου