Μου μιλάει στον πληθυντικό, γεγονός που μου δημιουργεί μια κάποια αμηχανία. Ο Γιάννης Αναγνωστάτος, αλλιώς Lolek, είναι δυο-τρία χρόνια μεγαλύτερός μου, αλλά η φωνή του ηχεί βαριά στο τηλέφωνο. Κάπως σαν τα τραγούδια του. Κλείνουμε ραντεβού στον Βάρσο Κηφισιάς. Το μέρος τού πάει: τα τραγούδια του ταιριάζουν σε ένα βαρύ περιβάλλον με μακρά ιστορία. Ο Γιάννης μοιάζει με έναν συνηθισμένο 29χρονο. Ο Lolek, όμως, έρχεται από μια άλλη εποχή. Η μουσική που συνθέτει, ο τρόπος που μιλάει, το προσεγμένο του λεξιλόγιο, το κέρασμα για το οποίο επιμένει, δηλώνουν πως αυτός ο μουσικός έχει μια ξεχωριστή ποιότητα.
Στην εφηβεία του άκουσε πολύ μέταλ. «Οι Black Sabbath με συγκινούν ακόμα. Αισθάνομαι όπως όταν έχεις χωρίσει με κάποιον πολύ καιρό και σκέφτεσαι: Μα ήταν δυνατόν να ήμουν μαζί του για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα; Αυτές οι μουσικές θα αποτελούν ένα κομμάτι μου για πάντα». Μετά τη μέταλ περίοδο, άκουσε πολύ industrial και dark wave μουσική και έπειτα έφυγε για την Αγγλία. «Δεν πήγα συνειδητά· κατέληξα εκεί γιατί έτυχε να είμαι καλός στη φυσική και στα μαθηματικά και γιατί είχε φύγει για το εξωτερικό η κοπέλα μου. Είναι μια εμπειρία που μου άλλαξε τη ζωή». Σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός στο Sheffield, συνέχισε με ένα μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Βιομηχανικής Παραγωγής στο Nottingham, χώρισε με την κοπέλα, αλλά για την επιλογή του δεν μετανιώνει. «Δεν μετανιώνω ποτέ για πράγματα. Θέλω να κάνω αυτό που αισθάνομαι. Δεν μου αρέσει να έχω καταστρώσει μια πορεία. Nιώθω εγκλωβισμένος». Αρνείται ότι ωριμάζουμε από τις εμπειρίες μας: «Εγώ δεν μαθαίνω από τα λάθη μου».
Κάπως έτσι παράτησε και τη δουλειά του στη Hewlett Packard, όπου δούλευε για δύο χρόνια ως μηχανικός πωλήσεων. «Δεν ταίριαζα σ' εκείνο το περιβάλλον. Τώρα ζω με τα λεφτά που έχω αποταμιεύσει και από ιδιαίτερα σε παιδιά - μαθηματικά, φυσική, χημεία». Τον ρωτάω αν περιμένει να ζήσει από τη μουσική. Αμελητέα είναι τα ποσά που έχει αποκομίσει μέχρι στιγμής, λέει. «Θα μου άρεσε να συμβεί, αλλά δεν μπορώ ούτε καν να το σκεφτώ. Θα ήταν σαν να μου έχει πέσει το λαχείο».
Για μας «λαχείο» είναι ο δίσκος του. Αυτό το συνονθύλευμα ήχων επηρεασμένων από τον Κοέν, τον Τομ Γουέιτς, τον Τζόνι Κας (όπως αναφέρει ο ίδιος) και τους δικούς μας, Τσιτσάνη, Χατζιδάκι, Ασημο, Σιδηρόπουλο, Πλάτωνος, Αρλέτα. «H ελληνική μουσική έχει ζήσει φοβερές στιγμές. Κάποιοι θέλουν να τις έχουν στο περιθώριο, γι' αυτό πρέπει κανείς να ψάξει μόνος του», και συνεχίζει: «Εκτιμώ αφάνταστα τον Αγγελάκα, τον Ντίνο Σαδίκη, τον Βελιώτη και από τους καινούργιους τον Αλέξανδρο Βούλγαρη». Ο Βούλγαρης, ή Boy για τους μουσικόφιλους, είναι υπεύθυνος και για το όνομα του συγκροτήματός του. «Παίζαμε με τον Αλέξανδρο Ηλιάκη σε συγκροτήματα. Τελικά, μείναμε οι δυο μας. Δεν είχαμε όνομα. Μια φορά μάς λέει ο Βούλγαρης «είστε σαν τον Μπόλεκ και Λόλεκ», τα πολωνικά καρτούν. Ακόμη και ο Μπόλεκ άφησε τον Λόλεκ για μια Ρωσίδα, την οποία ερωτεύτηκε και ακολούθησε στην πατρίδα της! Αργότερα πήγε στην Αμερική ως βοηθός σκηνοθέτη, οπότε ο Lolek έμεινε χωρίς ταίρι. Μόνος. Σαν τον τίτλο του δίσκου του: «Alone». «Το όνομα του δίσκου δεν χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη μοναξιά, αλλά για να υποδείξει κάτι πιο δυναμικό: Εμεινα μόνος, ήξερα τι ήθελα να κάνω και το έκανα», λέει.
Αναρωτιέμαι αν ένα κοινό που «κατεβάζει» ανεξέλεγκτα τραγούδια μπορεί να εκτιμήσει την ουσία της μουσικής του. «Χρειάζεται ωριμότητα και ιδιαίτερη παιδεία για να αντιμετωπίσεις το τσάμπα. Αυτήν τη στιγμή, είναι απλώς ένας τρόπος να κόψουμε ένα έξοδο. Η μόνη σκέψη είναι ότι απαλλαχθήκαμε από ένα έξοδο το οποίο, μέσω των δισκογραφικών, υπερκοστολογούσε τη μουσική». «Το θέμα είναι να προσπαθήσεις να στηρίξεις κάποιες εταιρείες που προσφέρουν στον καλλιτέχνη κάτι παραπάνω από ένα ευρώ στον κάθε δίσκο», συνεχίζει. «Ο κόσμος δημιουργεί μια δικαιολογία για να μην πληρώσει. Ξαφνικά, φτιάχνει έναν ιδεατό εχθρό -τις δισκογραφικές- τη στιγμή που ξοδεύει έτσι κι αλλιώς τέσσερα ευρώ για να πιει έναν καφέ».
Ο διπλός ελληνικός έχει τελειώσει και ο Γιάννης έχει σε λίγο πρόβα. Τον ρωτάω κατά πόσο η μουσική είναι συνυφασμένη με το μέσον - το Ιντερνετ ή το δίσκο ή το CD. «Το Ιντερνετ είναι ένα δώρο σε ό,τι αφορά τη μουσική, το οποίο δεν ξέρω αν αξίζουν όλοι. Φυσικά και να φτάσει σε κάθε ακροατή, αλλά δεν πρέπει να προσπαθήσεις για να μάθεις κάποια πράγματα; Δεν νομίζω ότι έχουμε ανάγκη να μας παρέχουν: αυτό που μας λείπει είναι να κατακτάμε».
info
Ο δίσκος του Lolek, «Αlone», κυκλοφορεί από την Inner Ear σε όλα τα δισκοπωλεία. ΒΑΛΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 10/5/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου