ΠΑΛΙΑ ΘΙΑΚΑ ΓΙΑΤΡΟΣΟΦΙΑ

Σίγουρα θα θυμόμαστε όλοι μας τα θαυματουργά γιατροσόφια των «παλιών» και ειδικά της γιαγιάς... γιατροσόφια που πολλές φορές αποδείχθηκαν σωτήρια. Οι ιώσεις του χειμώνα που μας ταλαιπωρούν δεν γιατρεύονται με τα αντιβιωτικά που καταναλώνονται στη χώρα μας με τη σέσουλα, όπως τονίζουν οι ειδικοί. Αντίθετα, κάποια από τα γιατροσόφια της γιαγιάς που περνούν από γενιά σε γενιά έχουν καλύτερα αποτελέσματα αφού καταπραΰνουν τα συμπτώματα της γρίπης! Oι μυστικές συνταγές των παλαιοτέρων αποτέλεσαν την αφορμή για τη δημιουργία αρκετών σύγχρονων φαρμάκων όπως υπογραμμίζουν οι ειδικοί φαρμακολόγοι.

Το λιθοπάτημα: Είναι  ένα πυώδες οίδημα στη φτέρνα.Συνήθως εκδηλωνόταν σε παιδιά που περπατούσαν ξυπόλυτα. Τοποθετούσαν πάνω στην πληγή  ψημένο κρεμμύδι. Ξόρκιζαν το λιθοπάτημα, αλλά το ξόρκισμα δεν έχει περισωθεί.

Ο ίκτερος:  Ελαφρή μορφή αναιμίας και ίκτερου μαζί.Παρουσιάζοταν ένα μικρό σπιράκι κάτω από τη γλώσσα. Το έκοβαν πάντα στη λιόκρυση του φεγγαριού και η κιτρινάδα  εξαφανίζονταν.

Η φουντανέλλα:  Είναι μια τεχνική μικρή πληγή στο πάχωμα του ποδιού, που την άνοιγαν με τη βοήθεια ενός ρεβυθιού.  Τρυπούσαν  με το ρεβύθι το δέρμα και έμενε πάντα ερεθισμένο και δεν μπορούσε να κλείσει. Από τη μικρή αυτή βρυσούλα-φουντανέλλα- έτρεχε συνεχώς σαν εκδόριο νερό από τον οργανισμό. Λέγεται ότι ανακούφιζε  αυτούς που έπασχαν από χρόνια ρευματικά ή αρθριτικά.

Σαν αφέψημα,ζεστά ή καταπλάσματα, είχαμε και τα εξής ανακουφιστικά γιατροσόφια:

Αψιθιά: καταπραϋντικό , μαλακτικό

Βάτος: κοπάνιζαν τα φύλλα του και τα έβαζαν πάνω στην πληγή

Σιδερολάπατο: Τα φύλλα  του λέγεται ότι δρόσιζαν το κάψιμο.

Αγριάδα: διουρητικό

Λεβιθόχορτο:  σκότωνε τα παράσιτα

Αφιόνι: υπνωτικό ή δυνατό πιοτό

Σκάρφη: κατάστρεφε τις σάπιες ρίζες των δοντιών

Φλούδα μανταρινιού: Τη μούσκευαν σε νερό και αφού έφευγε η πικράδα της  έπιναν το νερό σαν φάρμακο κατά της κεφαλαλγίας

Φέτες πατάτας: Βουτηγμένες σε καφέ, τις έδεναν στο μέτωπο, κατά της κεφαλαλγίας

Φλούδα αφροξυλιάς: Τηγανισμένη με αφόριο κερί, την χρησιμοποιούσαν  σαν αλοιφή κατά των ερεθισμών του δέρματος

Μαλλί πινιασμένο: Θερμαντικό για τα κρυολογήματα

Χαρτί γαλάζιο: Το τρυπούσαν  σε πολλέ μεριές  και με ψιλοκοπανισμένο  λιβάνι το χρησιμοποιούσαν σαν έμπλαστρο

Προζύμι με γάλα, σταφίδα, ξερά σύκα κοπανισμένα: Για την ωρίμανση της τριγυρίστρας

Ποντικάκια (!): Αμάλλιαγα, τα σκότωναν και τα διατηρούσαν μέσα σε μπουκάλι με οινόπνευμα, για βάλσαμο των πληγών.

Πηγή «ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΙΘΑΚΗΣ» Στάμου Βεντουρα & Κώστα Παϊζη