ΜΙΑ ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ!

Την Αυγούστα Παυλάτου την συναντήσαμε το καλοκαίρι στο χορωδιακό συγκρότημα PRAXIS που παρουσίασε έργα του Μάνου Χατζιδάκι σε ολόκληρη την Κεφαλονιά και άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. 

Συνέντευξη στον Ανδρέα Δεμπόνο

Κι όμως είναι μόλις 19 χρονών, ασχολείται από πολύ μικρή με τη μουσική και είναι μέλος και της Φιλαρμονικής Σχολής Κεφαλληνίας. Ήδη ένα χρόνο μακριά από την Κεφαλονιά και έχει πετύχει σημαντικά πράγματα στο χώρο της μουσικής που αγαπά. Εμείς μιλήσαμε μαζί της και μας παραχώρησε με χαρά μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη.

Μίλησέ μας για τη σχέση σου με τη μουσική. Τι σημαίνει για σένα;

Η μουσική είναι κάτι σαν το οξυγόνο μου. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτήν. Κάθε μέρα που δεν τραγούδησα, δεν έπαιξα ή δεν άκουσα μουσική είναι μια μέρα χαμένη.

Πώς ξεκίνησε αυτό το ταξίδι και πώς συνεχίζεται;

Η πρώτη μου επαφή με τη μουσική ξεκίνησε στα πέντε μου χρόνια, όταν συμμετείχα στη χορωδία του δήμου με τον κ. Αγαθάγγελο. Προφανώς και δεν ήταν δικιά μου απόφαση. Το χρωστάω στον πατέρα μου, ο οποίος επέμενε να μάθω νότες! Ας πούμε ότι από τη στιγμή που ήρθα σε επαφή με το πρώτο τραγούδι, τις πρώτες νότες, την πρώτη διστακτική μου απόπειρα να τραγουδήσω, ξεκίνησε ένας έρωτας που καλά κρατεί μέχρι σήμερα. Θα ακουστεί παράξενο, αλλά για πολλά χρόνια ντρεπόμουν για αυτόν μου τον έρωτα. Και αυτό γιατί σε αυτή τη χώρα το 80% του πληθυσμού είναι ή θέλει να γίνει τραγουδιστής. Δεν ήθελα να είμαι και εγώ λοιπόν μία απ΄ αυτούς που χωρίς να αξίζουν θα ταλαιπωρήσουν το μουσικό πεντάγραμμο. Παρ΄ όλα αυτά γνωρίζοντας ανθρώπους που πίστεψαν σε μένα, πίστεψα εν τέλει και εγώ στον εαυτό μου και αναθεώρησα. Και τώρα στην Αθήνα, δίπλα σε ανθρώπους που με ξεχώρισαν και με στηρίζουν, ετοιμάζομαι να ζήσω τα πιο μεγάλα μου όνειρα.

Εκτός από το τραγούδι, ασχολείσαι και με κάποιο μουσικό όργανο;

Μέχρι να φύγω απ' την Κεφαλονιά, σπούδαζα στο ωδείο «Ρόκκος Βεργωτής». Εκεί ξεκίνησα πιάνο με την κ. Ολυμπία Αλεξανδροπούλου, όπου σήμερα προετοιμάζομαι για το πτυχίο στο ωδείο «Μουσική Πράξη» με την κ. Κατερίνα Γρηγοριάδη. Για κάποια χρόνια επίσης, συμμετείχα στη μαθητική ορχήστρα παίζοντας ξυλόφωνο και στην Φιλαρμονική παίζοντας λύρα.

Σε συναντήσαμε στο χορωδιακό συγκρότημα PRAXIS που παρουσίασε αυτό το καλοκαίρι έργα του Μάνου Χατζιδάκι σε ολόκληρη την Κεφαλονιά και άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Πώς προέκυψε αυτή η συμμετοχή;

Ήδη δύο χρόνια πριν εγκατασταθώ στην Αθήνα, είχα ανακαλύψει τη Lia Hide, τη μαέστρο του φωνητικού συνόλου. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι μόνο με αυτόν τον άνθρωπο θα έκανα μαθήματα τραγουδιού. Έτσι και έγινε λοιπόν. Όταν ήρθα στην Αθήνα τη βρήκα, ξεκινήσαμε μαθήματα και μετά από λίγο καιρό με πρόσθεσε στο φωνητικό της σύνολο. Το σύνολο PRAXIS αποτελείται κυρίως από επαγγελματίες τραγουδιστές και από μαθητές της Λίας. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που μπήκαν στη ζωή μου. Είναι όλοι τους εξαίρετοι μουσικοί -πολλοί απ αυτούς και ηθοποιοί- μα πάνω απ΄ όλα εξαίρετοι άνθρωποι!

Μίλησέ μας για το είδος της μουσικής που ασχολείσαι. Τι σου αρέσει περισσότερο;

Παρ΄ όλο που στο πιάνο ασχολούμαι με την κλασική μουσική, στο τραγούδι με κέρδισε η έντεχνη κυρίως ελληνική μουσική. Τα πρώτα μουσικά ακούσματα που είχα ήταν του Μάνου Χατζιδάκι και της Χάρις Αλεξίου. Σιγά σιγά άρχισα να εμβαθύνω και να ταξιδεύω στο χρόνο μέσα απ το Μ. Λοίζο, το Δ. Σαββόπουλο, την απίστευτη μουσική του Νέου Κύματος, τη φωνή της Κ. Χωματά, της Φ. Νταντωνάκη, της Ν. Μούσχουρη, της Μ. Δημιτριάδη, της Ε. Πασπαλά και πολλών πολλών άλλων. Είναι βαθειά η συγκίνηση που αισθάνομαι κάθε φορά που ακούω αριστουργήματα του παρελθόντος και είναι τεράστια η περηφάνια μου όταν καλούμαι να τα ερμηνεύσω. Αυτά τα τραγούδια έχουν μια ιδιαίτερη μαγεία. Άλλα είναι πιο αγνά, πιο αληθινά, άλλα φορτωμένα με μια ανεξίτηλη ιστορία και εκατοντάδες μηνύματα. Λυπάμαι όμως, όταν διαπιστώνω ότι αυτή η μουσική έχει ξεχαστεί απ΄ τη νέα γενιά. Αυτό είναι κάτι που με αγχώνει και σκοπός μου είναι να διασώσω αυτά τα μουσικά ακούσματα. Βέβαια, στη μουσική πρέπει να βαδίζεις σε όλα τα μονοπάτια, για αυτό και από φέτος πήρα την απόφαση να ασχοληθώ με την ξένη έντεχνη μουσική, τα musicals και την jazz.

Θα ήθελες να αναφερθείς σε κάποιο άτομο που θεωρείς ως πρότυπο και σε έχει επηρεάσει;

Είναι πολλοί οι άνθρωποι- καλλιτέχνες που με έχουν επηρεάσει. Αν μιλήσω αόριστα τότε θα πω, όπως είναι φυσικό, ότι ο Μάνος Χατζιδάκις καθόρισε εμμέσως την καλλιτεχνική μου πορεία, τις μουσικές μου επιλογές αλλά και τη στάση ζωής μου, την κοσμοθεωρία μου, τις επιλογές μου. Επίσης, η Χ. Αλεξίου, ως η καλλιτέχνης που ακούω από μικρή, επηρέασε το ύφος μου, την ευαισθησία μου και στιγμάτισε πολλές περιόδους της ζωής μου. Αν μιλήσω για το μικρόκοσμό μου, θα αναφερθώ σε άλλους δύο καλλιτέχνες που άλλαξαν τη ζωή μου. Ο πρώτος είναι ο κ. Διονύσης Φραγκόπουλος τον οποίο γνώρισα στη μουσική του σκηνή στο κάστρο, «Αστραίος». Ο κύριος Διονύσης λοιπόν, πέρα από εξαίρετος άνθρωπος είναι και ασύλληπτος μουσικός. Για την ακρίβεια, είναι ο ίδιος ένα σχολείο. Έχει ζήσει εμπειρίες, έχει συνεργαστεί με τόσους σημαντικούς καλλιτέχνες και έχει ο ίδιος κάνει τόσο μεγάλα βήματα στη μουσική που άλλοι δεν τα φανταζόμαστε ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα! Και παρ΄ όλα αυτά παραμένει ταπεινός, προσφέροντας απλόχερα τις άπειρες γνώσεις του σε ΄μάς τους νέους και ομορφαίνοντας με τη μουσική του τα βράδια των Κεφαλλονιτών. Δεν έχω γνωρίσει ακόμα κάποιον που να έχει περισσότερο πάθος και αγάπη για τη μουσική από τον κ. Διονύση και μέσα από αυτή τη συνέντευξη θα ήθελα να τον ευχαριστήσω για όλα τα μοναδικά «δώρα» που μου έδωσε. Και τέλος, ο άνθρωπος που θαυμάζω είναι η Λία. Όχι μόνο γιατί είναι σπουδαία καλλιτέχνης αλλά και για το χαρακτήρα της, για το ποιόν της ως άνθρωπος. Από την πρώτη στιγμή με «αγκάλιασε» και έκανε τα αδύνατα δυνατά για να πραγματοποιήσει κάθε επιθυμία μου. Εύχομαι να σταθώ αντάξιά της.

Συνεργασίες που έχεις κάνει και ανθρώπους που έχεις γνωρίσει για τους οποίους θα ήθελες να μας μιλήσεις;

Η πρώτη μου συνεργασία ήταν πριν πέντε περίπου χρόνια με τον κ. Άγγελο Μουρελάτο. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πίστεψε σε μένα και μου έδωσε την ευκαιρία να τραγουδήσω μόνη μου μπροστά σε κόσμο με τη συνοδεία μιας κιθάρας. Από εκείνη τη μέρα άλλαξε όλη μου η ζωή και για αυτό δε θα σταματήσω να τον ευχαριστώ! Έπειτα από ένα χρόνο είχα την τύχη να συνεργαστώ με τη διεθνούς φήμης σοπράνο, Marina Krilovici, και τον υπερταλαντούχο πιανίστα, Κωνσταντίνο Βαλλιανάτο, σε μία συναυλία που πραγματοποιήθηκε στο ωδείο «Ρόκκος Βεργωτής». Μόλις τέλειωσα το λύκειο πέρασα ένα υπέροχο καλοκαίρι στον Αστραίο, δίπλα στον κύριο Φραγκόπουλο, χάρη στον οποίο πήγα στην Αθήνα γεμάτη αυτοπεποίθηση και πολλά όνειρα. Τη συνέχεια την ξέρετε.

Αναμνήσεις και ιδιαίτερες στιγμές;

Δε θα ξεχάσω ποτέ τη συμμετοχή μου σε μία εκδήλωση του λυκείου για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Είχα κληθεί να ερμηνεύσω το «Φασισμό» του Θ. Μικρούτσικου. Το συγκεκριμένο τραγούδι έλεγε τόσο μεγάλες αλήθειες, και εξέπεμπε τόσα πολλά μηνύματα που φορά τη φορά ταυτιζόμουν όλο και περισσότερο μαζί του. Την ημέρα της εκδήλωσης λοιπόν, έκλεισα τα μάτια και το έζησα όσο πιο έντονα μπορούσα. Όταν σταμάτησα να τραγουδώ, το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ήταν τα δακρυσμένα μάτια ενός καθηγητή μου. Ένιωσα τεράστια ικανοποίηση!

Πολύ σημαντική επίσης ήταν και η μέρα που έπαιξα πιάνο και τραγούδησα μαζί με το PRAXIS στο Μέγαρο Μουσικής. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα ζούσα κάτι τέτοιο, πόσο μάλλον τον πρώτο μου χρόνο στην πρωτεύουσα.

Σίγουρα, τέλος, απ΄ τις πιο όμορφες αναμνήσεις μου είναι οι τρεις συναυλίες που πραγματοποιήσαμε με το PRAXIS, στο νησί. Από τη μια ήμουν υπερήφανη που καταφέραμε να κάνουμε ένα τέτοιο αφιέρωμα στον αγαπημένο μου συνθέτη. Από την άλλη μεριά όμως, ήμουν διπλά και τριπλά αγχωμένη που αυτό το αφιέρωμα το παρουσιάζαμε στην Κεφαλονιά. Κι αυτό γιατί δεν έπρεπε να σας απογοητεύσω. Πιστεύω όμως ότι όλα πήγαν καλά τελικά, οι βραδιές αυτές ήταν έντονα συναισθηματικές και το ζεστό χειροκρότημα του κοινού απομάκρυνε κάθε ίχνος άγχους!

Σχέδια για το μέλλον;

Σε ένα πρώτο στάδιο περισσότερη εξάσκηση και μεγαλύτερη πρόοδο. Σε ένα δεύτερο στάδιο, πολλές πολλές συναυλίες και πολλές συνεργασίες! Είναι ωραίο να μοιράζεσαι την αγάπη σου για τη μουσική με τον κόσμο. Και είμαι έτοιμη, βήμα- βήμα, να πραγματοποιήσω κάθε όνειρό μου!

Κάτι που θα ήθελες να πεις σε όσους διαβάζουν αυτή τη συνέντευξη;

Αν και άπειρη ακόμα θα ήθελα να δώσω και μία συμβουλή σε όλους τους νέους φίλους- συναδέλφους. Να είστε ο εαυτός σας! Η μουσική δε χρειάζεται ανθρώπους που θα είναι «in», που θα συμβαδίζουν με τη μόδα και τις νέες κάθε φορά αγοραστικές απαιτήσεις. Αν κάτι δε σας εκφράζει, μην το ακολουθήσετε, γιατί το μόνο που θα κάνετε είναι να παίξετε έναν ρόλο. Όπως έλεγαν και οι αρχαίοι φιλόσοφοι, η τέχνη είναι μίμηση της φύσης, άρα από μόνη της είναι κάτι ψεύτικο. Αν και οι «υπηρέτες» της είναι ψεύτικοι, τότε θα πεθάνει. Για να ζωντανέψει στις καρδιές των ανθρώπων και να αποκτήσει αιωνιότητα, χρειάζεται γνήσιους ακόλουθους!

Εμείς με την σειρά μας ευχόμαστε στην Αυγουστά Παυλάτου να πραγματοποιήσει κάθε επιθυμία της στον χώρο της μουσικής σκηνής κάνοντας μας ταυτόχρονα υπερήφανους. Ευχαριστούμε πολύ την ίδια για αυτήν την όμορφη συνέντευξη!

Αναρτήθηκε στο http://www.kefalonitis.com