ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΟΝΙΟΥ ΙΘΑΚΗΣ

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να έχεις εξασφαλίσει εισιτήριο για το νεότερο εναλλακτικό φεστιβάλ μουσικής Slap Back In The Face, που λαμβάνει χώρα εδώ και δύο χρόνια στο Κιόνι, στο πλέον παραδοσιακό και παραθαλάσσιο κόσμημα του νησιού. Σε μια εποχή ακινησίας και μουδιάσματος, η τέχνη παραμένει καταλύτης εγρήγορσης, επικοινωνίας και συνάντησης και σε αυτό το πλαίσιο ο Πολιτιστικός Όμιλος Κιονίου Ιθάκης σε συνεργασία με φίλους υλοποίησαν μια ιδέα που μετεωριζόταν για καιρό ως επιθυμία.

Με τα διδάγματα του πρώτου φεστιβάλ πέρυσι ως οδηγό, όταν οι Lolek , Πάνος Μπίρμπας, Σπύρος Γραμμένος, Esterina & RSN έβαλαν τα καλλιτεχνικά θεμέλια, το δεύτερο Slap Back In The Face συντελέστηκε στις 9-10/8 στο γραφικό και λιθόκτιστο προαύλιο του παλιού δημοτικού σχολείου του χωριού, για να τιμηθεί εκ νέου με την αθρόα προσέλευση του κοινού. Η 1η μέρα άνοιξε με την groovy/modern jazz διάθεση και την fusion αισθητική, βασισμένη σε latin, acid και reggae μουσικές αναφορές, που ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της σύγχρονης jazz σκηνής, ο Tassos Tsalapatis και το κουαρτέτο του, ξεδίπλωσε, παρουσιάζοντας κομμάτια από τον δίσκο του “Heterotopia”, καθώς κι εκλεκτές διασκευές γνώριμων συνθέσεων. Οι Gadjo Dilo που ακολούθησαν έχουν κερδίσει ήδη το στοίχημα της αναγνωρισιμότητας, μέσα από το πάντρεμα της gypsy jazz και της ρεμπέτικης παράδοσης, όπως καταγράφτηκαν και στο τελευταίο τους άλμπουμ “Manouche De Grec”. Το τσιγγάνικο swing, το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι σε συμφωνία, για να αποδειχθεί πως η μουσική γλώσσα παραμένει ενιαία και κοινή, έτσι που ο Django Reinhard κι ο Βασίλης Τσιτσάνης να συμμετέχουν σε νοητούς μουσικούς διαλόγους δίχως την ανάγκη διερμηνέα.

Η 2η μέρα άφησε πίσω της τον jazz ειρμό για περισσότερο indie κι alternative μουσικούς προσανατολισμούς. Οι Πατρινοί B-Sides με την 9χρονη παρουσία τους στο χώρο και τα catchy κομμάτια που στο μεταξύ έχουν προσφέρει στο ηχητικό μας σύμπαν, απέδειξαν εκ νέου γιατί παραμένουν τόσο δημοφιλείς στο aiplay των ραδιοφώνων. Pop/rock συνθέσεις που εντυπώνονται αβίαστα, μελωδίες που σιγοψιθυρίζεις ώρες μετά την ακρόασή τους, στίχοι που περιγράφουν και τις δικές σου μικρές ιστορίες, μέσα από το πρωτόλειο album “The Story Without End” και τα singles “Mom” και “Kill”. Κι όπως ο pop λυρισμός έσβηνε με το πέρας του σετ των B-Sides, οι στακάτοι ρυθμοί κι η punk pop ένταση που έφερναν μαζί τους οι The Callas οδήγησαν το φεστιβάλ στην ιδανική του κορύφωση. Με ουκ ολίγες εμφανίσεις πλέον σε διεθνές επίπεδο, την παραγωγή του Jim Sclavunos στο album τους “Am I Vertical?” και τα πρότερα “Objekt” και “DIY Or DIE” ως εχέγγυο και περίσσευμα διθυραμβικών κριτικών από e-zines και περιοδικό τύπο του χώρου, οι The Callas εκτόξευσαν σκοτεινά κιθαριστικά πυροτεχνήματα κι άφησαν λυτό τον noise pop χαρταετό τους στον φεστιβαλικό ουρανό της Ιθάκης.

Αν ο Καβάφης ζούσε σήμερα, ίσως να τοποθετούσε τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον θυμωμένο Ποσειδώνα, κάπου ανάμεσα στο κοινό του Slap Back In The Face, να κοινωνάνε μουσικές αναφορές και να σιγοτραγουδούν μαζί με τον Οδυσσέα, ξορκίζοντας φόβους και καταπνίγοντας αγωνίες που οι εποχές δημιουργούν, με τη δυναμική που μόνο η μουσική διαθέτει. Κι αν κάτι μπορούν με βεβαιότητα να υποσχεθούν οι συντελεστές του φεστιβάλ είναι πως κάθε επόμενο θα λειτουργεί ως υπόσχεση για τα καλύτερα που θα ακολουθούν.