ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΥ ΣΤΟΝ ΤΡΙΚΟΥΠΗ

Στην ανάρτηση αυτή  αναδημοσιεύουμε,  λόγω της ζέουσας  επικαιρότητάς της, μια ιστορική  ανοικτή επιστολή του Ανδρέα Λασκαράτου (1811-1901) προς τον τότε νεοεκλεγέντα πρωθυπουργό Χαρίλαο Τρικούπη ( 1832 – 1896), στην οποία ο μεγάλος Κεφαλλονίτης σατιρικός ποιητής, λογοτέχνης και κοινωνικός αναμορφωτής,  εκφράζει την αγανάκτησή του για την επικρατούσα πολιτική και οικονομική κακοδαιμονία της μικρής Ελλάδας και υποδεικνύει με θέρμη και ελπίδα τα μέτρα που θεωρεί αναγκαία  για τη σωτηρία της πατρίδας. 

Η επιστολή πρωτοδημοσιεύθηκε στο Αθηναϊκό “Άστυ” στις 18 Ιουνίου 1892.

«Κύριε Χ. Τρικούπη,

Σ’  εσέ το έθνος  χαιρετά τον Σωτήρα του· πιστεύω δε  ότι αναμφιβόλως θέλεις λυτρώσει από τον γκρημνόν της χρεωκοπίας εις την οποίαν το έσπρωχνε αντεθνική, ανίκανη και διεφθαρμένη Κυβέρνησις. Με το μεγάλο τούτο κατόρθωμα που σου επιβάλλεται, συμβαδίζει και η ακολουθινή ταχτική διαχείρισις των πραγμάτων, εις την οποίαν ο Τρικούπης των απερασμένων ημερών, μας παρουσιάζεται ανώτερος σήμερα. Ο τότε Τρικούπης ήτο αρχηγός κόμματος, αλλ’ ο Τρικούπης της σήμερον είναι τώρα πλέον ο άνθρωπος της Ελλάδος.

Καλεσμένος όθεν  ως τοιούτος σήμερον να  κυβερνήσης το έθνος σου, δεν σου πρέπει κόμμα. Το κόμμα ήθελε σε καταβιβάσει· δεν σου πρέπουν ρουσφέτια· τα ρουσφέτια ήθελε σε αμαβρώσουν.

Γνωρίζω καλά ότι κυβερνάς Ρωμιούς, οι οποίοι βάνουν όρον της υποστηρίξεών των τα ρουσφέτια. Αλλα οι αδιαφορούντες άφινε να σε ρίχνουνε. Κάθε σου πτώση θέλ’   είναι πρόδρομος μεγαλυτέρας ανυψώσεώς σου και κάθε σου πτώση και ανύψωσή σου θέλ’  είναι μάθημα για το ανήλικον έθνος μας.

Η φιλαρχία καιμ οι δόξες αντί πάσης θυσίας να μείνουν για προσωπικότητες δευτερεύουσες. Απόβλεψε  δε εις το να δείξης τον εαυτό σου ως τον άνθρωπο της εποχής μας, έστω και μη εννοούμενον και μη αρκούντως εκτιμούμενον από το νήπιον έθνος σου.

Δώσε σ’  εμάς προσωπικότητα την οποίαν να μπορούμε να αντιπαρατάξωμε θωρακωτά. Αν τα μιλιούνια που εσπαταληθήκανε για τον ψευτοπόλεμο της Κούτρας, αν οι τόσες χιλιάδες ζωές παιδιώνε που εθυσιασθήκανε  για την εντροπήν  εκείνην ήθελε εξεναντίας αφιερωτούν  δια την ακλλιέργειαν  των γαιών μας, για την ανάπτυξιν του εμπορίου και της βιομηχανίας μας, εις οποίαν ανθηρά θέσιν ήθελ’  ευρίσκεται σήμερον το λέθνος. Και πως οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις ήθελε να βλέπουνε σ’  εμάς έθνος άξιον  να κυριαρχέψη της Ανατολής όλης, χωρίς εμείς να εξαντλώμεθα εις ανίκανες καταστρεφτικές προσπάθειες.

Ο τόπος σήμερον έχει χρεία να αναλάβη από τα ολέθρια αποτελέσματα της προσπερασμένης αναξίας και κακούργου Κυβερνήσεως.

Οι Ρωμιοί δεν είναι  όλοι διεφθαρμένοι. Είναι μεταξύ τους  και έντιμος εξαίρεσις. Συ δε τώρα -πλέον  με πείραν αρκετήν των συνεθνήτων σου –  μπορείς εύκολα να εκλέξεις όχι πλέον μεταξύ του πρώην κόμματος, αλλά μεταξύ των πολιτευομένων συνεθνήτων σου, τους ικανοτέρους και τιμιωτέρους, οι οποίοι θεμένοι στην κυβερνητικήν σου μηχανήν , ήθελ’  είναι το ζωηδότηρο δρόσισμα στη μαραμένη και ταπεινωμένη Ελλάδα.

Η καλή διαχείρισις του Δημοσίου πλούτου θέλει σε ανυψώσει στην υπόληψι της Ευρώπης και θέλει σε στερώσει στην αγάπη του Έθνους σου».

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ

Αναρτήθηκε http://katalogia.me